| Naam & Selfie foto | Floor Verpoort  |
| Maatje sinds | September 2019 |
| Ik ben verder lekker druk met …. | Mijn parttimebaan als pedagogisch medewerker op een BSO-plus locatie, mijn eigen onderneming M.O.M. (Mindful over Money) en mijn gezin. |
Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SchuldHulpMaatje?
Ik ben ervan overtuigd dat een betere wereld begint bij jezelf en ik sta graag voor anderen klaar. Er spelen veel maatschappelijke problemen. Daar moeten we wat mee, maar men denkt vaak ‘wat maakt mijn aandeel voor een verschil?’ Als iedereen zelf kleine stapjes maakt, kunnen we de wereld mooier maken voor de toekomstige generatie. Als ik met mijn 37 jaar al zoveel heb meegemaakt, van walkman naar live streaming en alles ertussenin, in wat voor wereld komt mijn kind dan terecht als dit zo blijft doorgaan? Zo’n klein stapje maak ik zelf door sinds begin van de zomer minimaal vier dagen per week vegetarisch te eten. Wat betreft het graag klaarstaan voor anderen; ik laat dit weten, maar ik kan ook niet zo makkelijk nee zeggen. Heeft een moeder op school oppas nodig voor haar kind? Kom maar bij mij! Gaat een vriendin verhuizen? Ik kom wel helpen verven, hoor! In mijn vrijwilligerswerk bij SchuldHulpMaatje sta ik echt nuttig klaar. Ik ben er een paar jaar geleden achter gekomen dat mijn passie ligt bij financiën, dus zo kwam ik terecht bij SchuldHulpMaatje.
Wat zouden mijn hulpvragers geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?
Dat ik een heel betrokken maatje ben en een hands-on mentaliteit heb. Dat wil zeggen dat ik mijn hulpvragers met veel meer dan alleen hun financiën help. Zo is één van hen een alleenstaande moeder van kinderen die inmiddels onder toezicht van Centrum Jeugd en Gezin staan. Ik werd op een gegeven moment gebeld door de crisisdienst omdat ze mij na een gebeurtenis had opgegeven als haar enige contact- en vertrouwenspersoon. Nu doorloop ik met haar een hulptraject dat buiten SchuldHulpMaatje is ontstaan. Bij alle gesprekken die zij heeft met deze hulpverleners ben ik aanwezig.
Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt terug heb moeten komen? Welke is dat en waarom?
Voordat ik begon, ging ik ervan uit dat iedere hulpvrager heel blij zou zijn met mijn hulp en dat ze super gemotiveerd zouden zijn. Ik ging ervan uit dat ik na de kennismaking gelijk aan de slag zou gaan en het traject met grote stappen doorlopen zou worden. Tuurlijk, ik was wel op het een en ander voorbereid vanuit de cursus, maar nog steeds had ik zoiets van ‘die mensen willen toch ook zo snel mogelijk actie?’ Die zitten daar klaar met papieren, zo van ‘bam, kom maar op, wat gaan we doen?’, maar dat bleek niet zo te zijn. Dit moest ik accepteren. Het start allemaal met een goede vertrouwensband en daar moet je aan werken. Het traject gaat vaak in kleine stapjes en soms stagneert het zelfs voor een paar weken. Ik heb geleerd dat dat helemaal geen ramp is, als het maar wel weer op gang komt.
Wat is voor mij de meest waardevolle/bijzondere maatjes ervaring geweest tot nu toe?
Mijn eerste hulpvrager zit er nu financieel beter bij. Ze heeft met het volgens haar cultuur bereiden van een uitgebreide maaltijd en het uitnodigen van mij en twee van haar vrienden, een moment gekozen om dat op haar manier te laten zien. Het is een heel mooie, bijzondere en leuke avond geweest. Mijn andere hulpvrager gaf in het begin heel veel weerstand, hield mij op afstand. Ik stond regelmatig voor een dichte deur. Ook telefoontjes en berichtjes werden niet of nauwelijks beantwoord. Toch bleef ik volhouden. Toen mijn hulpvrager in een heftige situatie terechtkwam, gaf ze mij op als enige vertrouwens- en contactpersoon. Op zo’n moment besef je hoe belangrijk je voor je hulpvrager bent, ook al gaf ze eerder een ander signaal af. Mijn beide hulpvragers laten mij ervaren hoe belangrijk mijn hulp voor ze is, en hoe ontzettend dankbaar werk dit is. Elke week weer opnieuw word ik met een glimlach en open armen ontvangen.
Welke “levensles” heeft een hulpvrager mij geleerd?
Ik heb echt wel het nodige voor de kiezen gehad in mijn leven, dat bagatelliseer ik niet. Maar nu ik de verhalen van mijn hulpvragers heb mogen ervaren, weet ik dat mijn ellende in het niet valt bij wat zij hebben moeten doorstaan. Eén van hen is bootvluchteling. Als ik zie hoe zij hier haar best doet om een goede toekomst te creëren voor haarzelf en haar zoontje en ik haar energie en vreugde zie, zal ik mezelf eerst achter de oren krabben als ik zelf voor problemen zou komen te staan en er wat nuchterder naar kijken. Schouders eronder! Ik ben ook wel anders gaan kijken naar ‘de vluchteling’. Niet zo zwart-wit. Mijn visie is veranderd doordat ik nu meer persoonlijke achtergronden ken. Het heeft me bewust gemaakt van de beperktheid van zwart-wit denken.
Heb ik wel eens “nee” tegen een hulpvrager gezegd? Waarom vond ik dat op dat moment belangrijk? Welke reactie/welk resultaat bracht dit?
Ik heb niet ‘nee’ hoeven te zeggen, maar mijn beide hulpvragers dachten in het begin wel dat ik alles voor ze zou gaan regelen, overnemen en oplossen. Toen ik ze vertelde dat ik dat niet ging doen, maar dat ik ze kwam ondersteunen, schrokken ze in eerste instantie. Ze verzonnen allerlei excuses waarom ik het wel zou moeten doen. Nu we het samen doen gedurende het traject, zie ik ze groeien in hun zelfredzaamheid en dat is zo mooi om te zien. Een voorbeeld: mijn hulpvrager moest bellen met de gemeente voor subsidie- en bijstandsregelingen. De eerste twee gesprekken vond ze moeilijk, ook omdat ze de Nederlandse taal niet goed spreekt. We hebben toen twee of drie gesprekken samen gedaan. Bij een volgend bezoek bleek dat ze een brief had ontvangen over betalingsregelingen en ze zelf al had gebeld om te achterhalen waar een bedrag vandaan kwam en wat ze moest doen om terug te betalen. Hier had ze aantekeningen van gemaakt. Dit had ze allemaal al zelf geregeld, zonder dat ik er iets van wist.
Wat wil ik nog leren/beter/anders doen in mijn rol als maatje?
Ik wil nog meer leren over de Sociale Kaart binnen de gemeente Den Haag. Er zijn zoveel regelingen, subsidies en instellingen. Maar de wegen ernaartoe zijn voor mij nog vaak een doolhof. Hoewel ik een groot gedeelte wel in beeld heb, ook omdat ik financiële trainingen heb gevolgd bij de gemeente, zou ik het liefst een overzicht in een map hebben waar stapjes en regelingen zijn uitgeschreven. Ik begrijp dat het moeilijk is alles up-to-date te hebben, maar nu blijft de vraag of we niet iets over het hoofd zien bij alle mogelijkheden die er zijn. De appgroep met mede maatjes helpt hier trouwens wel. Ook qua coachende gesprekstechnieken zou ik nog wel meer tips en tricks willen leren, omdat er uit de manier waarop je communiceert veel winst valt te halen. Het zou nuttig zijn als deze training vanuit SchuldHulpMaatje zou worden gegeven.
Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?
Heb ik een hulpvrager gehad waarbij ik veel weerstand tegenkwam? Hoe ben ik daarmee omgegaan? Wat deed ik om mijn eigen motivatie te behouden om deze hulpvrager te blijven begeleiden?