Naam & Selfie foto | Claar van de Borg |
| Maatje sinds | November 2020 |
| Ik ben verder lekker druk met …. | Werk. Ik werk op de vmbo tl (mavo) afdeling van een scholengemeenschap als docent biologie en decaan. Verder hou ik van fietsen, sporten, varen en gezelligheid. |
1) Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SHM/JHM?
In mijn werk heb ik regelmatig te maken met leerlingen die het thuis financieel moeilijk hebben. De impact van deze problemen op deze kinderen is zeer groot. Ze kunnen bijvoorbeeld niet mee als we met leerlingen op pad gaan. Er zijn kids die te weinig eten, moeten verhuizen, waarbij thuis het gas, licht en/of water wordt afgesloten. Daar hebben ze veel last en stress van. Er blijft dan weinig aandacht over voor school. Ik merk ook dat als er een oplossing komt voor die problemen, het snel weer beter met ze gaat.
Ik ben op internet gaan zoeken en zag allerlei vrijwilligersorganisaties. Schuldhulpmaatje sprak me het meest aan. Waarom, weet ik niet precies. Ik heb toen met Elmar een introductiegesprek gehad en heb daarna de training gevolgd. Alles was online door corona.
2) Wat zouden mijn hulpvragers geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?
Dit vind ik een lastige vraag. Dat ze op mij kunnen rekenen, maar wel onder begeleiding alles zelf moeten doen? Ook dat ik niet snel oordeel en mijn zaakjes op orde heb?
Ik weet niet of ze dit zouden benoemen, maar ik ben vrij creatief in het vinden van oplossingen en kijk hierbij naar de persoon, het individu. Op school doe ik dat ook. Bij mij geldt niet “voor elke leerling dezelfde afspraak”. Onder collega’s is niet iedereen het daarmee eens, of men durft het niet aan.
3) Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt heb moeten terugkomen? Welke is dat en waarom?
Ja, ik had hogere verwachtingen van de gemeente. De gemeente doet op zich wel veel, maar ik had met name verwacht dat de gemeente meer zelf zou doen aan het regelen van digitale ondersteuning van mensen met schulden.
Mijn huidige hulpvrager is analfabeet. Ik kom bij hem in een (koud) huis zonder wifi en zonder laptop. Hoe krijg je het dan voor elkaar om dingen te regelen in deze digitale samenleving? Alles is tegenwoordig online. Hoe maak je zonder computer en internet een DigiD aan? Waar moeten mensen die niet kunnen lezen filmpjes bekijken met aanwijzingen hoe iets te doen? Zonder digitale toegang vertragen zaken. Ondertussen lopen schulden hierdoor verder op, net als de stress die mensen hebben. Voor ons als maatje duurt het daarom ook langer voordat je op stoom komt. Ik heb aan mijn eerste hulpvrager een chroomboekje (dat is een kleine laptop) van mijn school kunnen uitlenen, zodat ze daar online voorlopig even mee aan de slag kon. Uiteindelijk heeft ze nu een laptop in huis omdat haar kind er een via school kon krijgen. Dat heeft geholpen.
Ik heb ook geen kant en klare oplossing, maar misschien kan de SHM organisatie met de gemeente, die voor een groot deel afhankelijk is van vrijwillige hulpverleners, hierover in gesprek gaan om ervoor te zorgen dat er meer duidelijkheid komt over het verkrijgen van toegang tot middelen waar de hulpvrager en maatjes gebruik van kunnen maken. Bijvoorbeeld het kunnen lenen van een laptop, of het krijgen van een tijdelijk gratis wifi abonnement zou helpen om dingen sneller vlot te kunnen trekken. Mijn beide hulpvragers zijn toegelaten tot het gemeente schuldhulptraject, maar dat proces had sneller gekund.
4) Welke “levensles” heeft een hulpvrager mij geleerd?
Ik weet niet of ik echt een levensles heb opgedaan. Wat mij wel opvalt is dat de hulpvragers erg graag uit de schulden willen en mij daarbij als hulp onvoorwaardelijk vertrouwen. Hoewel ik natuurlijk blij ben dat ze mij vertrouwen en mij daarom alles laten zien qua post en rekeningen, vind ik dat toch bijzonder en apart. Ze zijn niet voor niets in de problemen gekomen en ook wel eens belazerd. Altijd iedereen vertrouwen is niet altijd goed. Ik probeer dat wel aan te kaarten. Zo betaalt mijn hulpvrager huur. In zijn huis is brand uitgebroken door slecht onderhoud, niet door zijn schuld. Hij was hiervoor niet verzekerd. Hij heeft een ander huis moeten huren en de huur moeten doorbetalen mede hierdoor is hij in de schulden gekomen. De huurbaas heeft zijn verantwoordelijkheid in de schoot van mijn hulpvrager geworpen, die toen alles zelf ging opknappen. Een beetje assertiviteit en oplettendheid is belangrijk en dat zeg ik dan tegen hem.
5) Maak ik ook wel genoeg plezier / lol gemaakt voor en met de hulpvrager?
Ik ga niet met ze op pad of zo om leuke dingen te doen, maar ik probeer wel in gesprekken te achterhalen waar ze plezier uit halen, van welke dingen ze blij worden.
Ik probeer dan hun omgeving een beetje te scannen. “Heb je familie, doe je wel eens wat leuks?” Misschien kan ik hier ergens bij helpen. Maar ik merk dat dit een moeilijk punt kan zijn, dat ze wat achterhouden en niet helemaal open willen zijn. Misschien, en dat is mijn eigen interpretatie hoor, is er wat geld geleend binnen hun omgeving en lopen die relaties niet helemaal lekker. Ik hoor dingen als “mijn moeder is boos op me” en “met mijn zus heb ik geen contact meer”. Daar zit veel leed en erover praten doen ze niet zo makkelijk.
Mijn hulpvragers zitten mogelijk ook in een netwerk waar niemand de financiële mogelijkheden heeft en dat maakt het niet luchtiger en makkelijker, maar juist zwaarder en lastiger. Ik ben geneigd snel op zoek te gaan naar mogelijkheden voor ze om zonder dat iets geld kost, het toch leuk te maken. Maar zij zijn er niet zo mee bezig of niet zo handig in.
6) Hoe zorg ik er zelf voor dat ik als maatje met een frisse blik blijf kijken naar mijn hulpvrager? En wat heb ik vanuit de SHM-organisatie nodig om dit te stimuleren?
Dit gaat mij volgens mij wel goed af, maar ik denk ook dat het mij helpt een frisse blik te houden door mensen niet te vaak te zien. Ik zie mijn hulpvrager meestal een keer per week. Ik verbaas me heus wel eens over wat ik soms zie, maar oordeel niet snel. Het is wat het is.
7) Wat vertel jij als eerste als iemand je vraagt naar je werk als schuldhulpmaatje?
Ik vertel dat voor mij persoonlijk geldt dat het een redelijk zakelijke manier van instappen is. Het gaat er allereerst om de financiën op de rit te krijgen van de hulpvrager. Daarnaast krijg je ook persoonlijke contacten. Die combinatie past goed bij mij. Voor de zorg zou ik niet geduldig genoeg zijn. Ook zou ik zeggen dat de financiële kant niet zo ingewikkeld is als men vaak denkt. Daarnaast is het prettig dat je bij dit vrijwilligerswerk je eigen tijd kan indelen en de hulpvrager meestal ook flexibel is.
8) Hoe bewerkstellig en stimuleer ik bij mijn hulpvrager een duurzaam financieel herstel?
Door het gesprek aan te gaan. Geld kan je maar een keer uitgeven. Het gaat over constant keuzes maken. Over het uitstellen van impulsaankopen. Over nadenken of je iets echt nodig hebt. Over creatief zijn, want als je langdurig met weinig geld moet leven, zal je toch creatief moeten zijn met geld en vrije tijd. Ik breng ideeën en voorbeelden, zoals plantjes stekken en samen koken, wat ook gezelligheid kan geven.
9) Hoe heb ik de praktijk na de SHV basistraining ervaren en wat heb ik gemist?
De training was op zich prima, maar ik heb wel wat praktische tips gemist. De training was digitaal en volgde ik door corona vanuit huis. Daardoor miste ik ook wel de informele kletspraatjes in de pauze. Op de website waar je moet rapporteren vind je ook wel tips, maar via een website blijft het eenrichtingverkeer.
10) Vind ik dat Schuldhulpmaatje zijn mij veel tijd kost? Waarom/waarom niet?
Nee, qua tijd is het tot nu toe prima voor mij. In het begin kost het wel echt even wat meer tijd maar daarna is het een kwestie van bijhouden en blijven ondersteunen. Tijd steken in dit vrijwilligerswerk vind ik niet erg, zolang ik maar mijn eigen tijd kan regisseren. Vaak zijn de hulpvragers ook flexibel.
11) Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?
Welke praktische tip of welk praktisch inzicht heb ik opgedaan als SHM, die ik zou moeten delen met andere maatjes, omdat het hen kan helpen?