Je kunt als SchuldHulpMaatje niet altijd achterover gaan leunen als je hulpvrager is toegelaten tot de schuldsanering. Die les heeft een van onze maatjes geleerd, toen het saneringstraject van zijn hulpvrager aan het eind van de rit bijna strandde, omdat er onvoldoende was gereserveerd om de schuldeisers volgens het oorspronkelijke plan tevreden te stellen.
Bij de start van een schuldsaneringstraject stelt de schuldregelaar van de gemeente een prognose op van wat er aan het eind van de 18 maanden voor aflossing van de schulden beschikbaar is. Die prognose wordt vertaald naar een aanbod aan alle schuldeisers en als die daarmee akkoord gaan, kan er naar dit resultaat worden toegewerkt.
Financiële tegenvallers
Maar er kan in die 18 maanden natuurlijk van alles misgaan. Zoals in dit praktijkgeval. In het aflossingsplan was gerekend op het inkomen van beide partners en op het kostgeld van de inwonende zoon. Tijdens de rit viel het inkomen van de partner weg en ging de zoon het huis uit, zodat er onvoldoende kon worden gereserveerd voor de schuldeisers.
Tijdens een schuldsaneringstraject moet elke verandering in de persoonlijke en financiële situatie van de hulpvrager steeds direct worden gemeld aan de schuldregelaar.
Die moet dat terugkoppelen naar de schuldeisers, maar dat is in dit geval niet gebeurd, zodat er een onaangename verrassing dreigde voor de schuldeisers. Gelukkig kon er uiteindelijk nog een potje worden aangeboord om het traject toch volgens plan af te ronden.
Lessen
De les is dat je er als maatje goed aan doet bovenop het saneringstraject van je hulpvrager te blijven zitten om direct aan de bel te kunnen trekken als er tussentijds iets mis dreigt te gaan. Het is daarbij van belang dat je precies weet hoe de prognose in elkaar steekt en waarop deze is gebaseerd.