Maatje selfie reflectie

Alexandra

Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe?

Ik heb voor SchuldHulpMaatje gekozen omdat ik graag een carrièreswitch wil maken en mijn beroep wil maken van schuldhulpverlening of financiële dienstverlening. Ik ben al een tijdje zoekende naar meer voldoening en werkgeluk. Vorig jaar ben ik een aantal maanden werkloos geweest en toen ben ik op zoek gegaan. Wat past bij me, waar word ik blij van, etc. Ik ben toen begonnen aan de opleiding schuldhulpverlening via Learncare Academy en ben er nog steeds heel enthousiast over.

SchuldHulpMaatje leek me een ideale gelegenheid om wat ervaring in de schuldhulpverlening op te kunnen doen. Ik vind het wel mooi dat Schuldhulpmaatje is opgericht door de landelijke kerken, vanuit het christelijke denkbeeld om elkaar te kunnen helpen, maar dat wist ik eigenlijk niet toen ik me opgaf.

Had ik een verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt terug heb moeten komen? Welke is dat en waarom?

Dat ik mensen met schulden zou helpen. Ik heb nu twee hulpvragers en beide hebben geen schulden. Mijn eerste hulpvrager is een mevrouw uit Nigeria en zij heeft hulp nodig bij het begrijpen van de post van de overheid e.d. en zorgen dat ze gebruik maakt van alle voorzieningen die voorhanden zijn. Ik ben er wel achter gekomen dat ze structureel te weinig inkomen kreeg omdat haar heffingskorting stopgezet was. Ze heeft haar misgelopen heffingskorting uiteindelijk van de gemeente vergoed gekregen en krijgt nu alles waar ze recht op heeft. Dat voelde wel als een succesje!

Mijn tweede hulpvrager heeft haar man net verloren en ze heeft weinig weet van financiën. De hulpvraag aan mij was om een budgetoverzicht met haar te maken en toeslagen voor haar aan te vragen. Aan het budgetoverzicht maken ben ik helaas nog niet toegekomen. Ik help haar de komende tijd met de belastingaangifte en laat haar nu ook zelf instanties laten bellen. Daarna komt hopelijk ook het budgetoverzicht.

Wat zou ik in de wereld van schuldhulpverlening willen aanpassen en waarom?

Als ik hulp heb kunnen bieden en daar zelf mijn best voor gedaan heb. Ik heb nog niemand met schulden kunnen helpen, maar toch wel een succesvol traject gehad met iemand die te weinig uitkering kreeg, omdat de heffingskorting bij haar weduwepensioen was stopgezet.

Wanneer voelt voor mij als maatje een hulpvragerstraject geslaagd?

Wat zouden mijn hulpvragers geheid over mij zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?

Dat ik rustig en vriendelijk ben en altijd mijn afspraken nakom. Ik hoop ook dat ze zeggen dat ik deskundig ben ☺

Wat moet er gebeuren (of juist niet), wil ik dit vrijwilligerswerk over drie jaar nog doen?

Ik moet geen baan aangeboden krijgen in de schuldhulpverlening of iets wat daarmee te maken heeft.

Durf ik het ook aan te geven bij mijn coördinator als het even wat moeilijk gaat in het hulpvragerstraject of in mijn eigen werk- of privéleven?

Ja hoor, dat is geen probleem. Ik heb een goede relatie met de coördinator en ook met Annelies en Sandra van het kantoor. Ik vind ze heel toegankelijk.

Als je met een druk op de knop een mooie eigenschap van jezelf aan al je collega-maatjes zou kunnen geven, welke zou dat dan zijn? En andersom: welke eigenschap zou je met een druk op de knop (meer) willen krijgen?

Ik wil mijn doorzettingsvermogen aan al mijn collega-maatjes geven! Geef nooit op. Er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Ik zou wel meer creativiteit willen ontvangen.

Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende Selfie Reflectie-rubriek?

Welke gouden tip wil je aan je collega-maatjes geven?