Andre Belilos

Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SHM?

Mijn overtuiging is dat kennis en ervaring teruggegeven moeten worden aan de maatschappij. Ik geloof sterk dat het ondersteunen van mensen met financiële zorgen hen ruimte biedt om zich op andere aspecten van hun leven te richten. Door mijn vrijwilligerswerk bij SchuldHulpMaatje Den Haag draag ik bij aan het creëren van die ruimte en help ik mensen om weer perspectief te krijgen.

Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt terug heb moeten komen? Welke is dat en waarom?

Toen ik begon als maatje had ik de verwachting dat ik met een strakke financiële planning en een goed ingevuld Excel-bestand snel resultaat zou boeken. Ik dacht dat overzicht en structuur de sleutel waren tot succes. In de praktijk blijkt de realiteit veel weerbarstiger. Vaak ben ik meer coach dan cijferaar: het draait niet alleen om de getallen, maar vooral om het bieden van steun, het luisteren en het samen zoeken naar motivatie. Het proces vraagt meer geduld en inlevingsvermogen dan ik vooraf had gedacht, maar juist dat menselijke aspect maakt het werk waardevol.

Maak ik ook wel genoeg plezier/ lol gemaakt voor en met de hulpvrager?

Hoewel de hulpvragers vaak met serieuze problemen zitten, vind ik het belangrijk om samen ook plezier te maken en lichtvoetig te blijven. Ik probeer altijd een positieve sfeer te creëren, want dat helpt om het contact open en ontspannen te houden. Vooral met jongeren is er vaak ruimte voor humor over hun fratsen en levensstijl. Dat zorgt niet alleen voor een betere band, maar dat maakt het traject ook voor beide kanten leuker en luchtiger

Wat zou ik in de wereld van schuldhulpverlening willen aanpassen en waarom?

Wat mij telkens weer verbaast in de wereld van schuldhulpverlening is het enorme aantal professionele én vrijwillige instanties die zich met dezelfde problematiek bezighoudt. Voor hulpvragers is het vaak onduidelijk waar ze moeten aankloppen en wie hen het beste kan helpen. Ik zou graag zien dat er één centraal loket komt waar mensen terechtkunnen met hun vragen en problemen.

Wanneer is/voelt voor mij als maatje een hulpvragerstraject geslaagd?

Voor mij is een traject geslaagd als de hulpvrager weer zelfstandig verder kan. Uiteindelijk doen we het om mensen perspectief te bieden en op weg te helpen naar meer zelfredzaamheid.

Wat zouden mijn hulpvragers (of maatjes) geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?

Ze zouden zeker zeggen dat ik maar WhatsAppjes blijf sturen—altijd bereikbaar, zelfs voor een Haags bakkie!

Wat moet er gebeuren (of juist niet), wil ik dit vrijwilligerswerk over drie jaar nog doen?

Ik ben net coördinator geworden, dus daar ligt weer een mooie uitdaging voor de komende jaren. Zolang ik nieuwe uitdagingen blijf vinden en plezier houd in het werk, zie ik mezelf dit vrijwilligerswerk over drie jaar nog steeds doen.

Kan/durf ik het ook aan te geven bij mijn coördinator/de organisatie als het even wat moeilijk gaat in het hulpvragerstraject of in mijn eigen werk- of privéleven?

Ik vind het juist prettig om deel uit te maken van een professionele organisatie met veel interne deskundigheid. Als het even moeilijk gaat met een hulpvrager of in mijn eigen werk, durf ik dat aan te geven. Je moet gebruikmaken van de kennis en steun die er is, juist op de momenten dat je ergens tegenaan loopt.

Hoe reageer ik als ik constateer of vind dat de hulpvrager er de kantjes van afloopt of regels overtreedt?

Hulpvragers hebben onze steun hard nodig. Soms merk je dat ze je graag voor hun karretje willen spannen, want het is natuurlijk wel makkelijk als iemand voor jou de kastanjes uit het vuur haalt. Ik heb last van het redderssyndroom, maar word er wel beter in om grenzen te stellen.

Wat zijn jouw persoonlijke win- en verliesbeurten met geld, en hebben die je getriggerd om je meer in het onderwerp te verdiepen?

Als ondernemer heb ik van nature affiniteit met financiële zaken en ben ik gewend aan het omgaan met winst en verlies. Door mijn werk bij SchuldHulpMaatje ben ik me echter ook meer gaan verdiepen in de hulpsector, alle regelingen en sociale aspecten. Via de interne cursussen leer ik bijvoorbeeld over motiverende gespreksvoering, omgaan met laaggeletterdheid en verschillende culturen.

Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?

Wat heb ik zelf geleerd van mijn rol als maatje en hoe heeft dat mij als persoon veranderd?