Sinds vorig jaar biedt SchuldHulpMaatje Den Haag alle maatjes de mogelijkheid tot intervisie. We spraken vier maatjes over hun ervaringen met intervisie en de inzichten die zij daarbij hebben opgedaan.
Annemiek Jansen, Monique Helling, Twalieb Hassenmahomed en Tofik Lamakchaoui lieten zich interviewen. Annemiek is video producer en maakt films en livestreams voor bedrijven en de overheid. Monique, voorheen directeur van een VMBO-school en leerlingbegeleider in het basisonderwijs, onderzoekt momenteel of werken bij het COA bij haar past. Tofik is vader, contractmanager bij een IT-bedrijf en Twalieb is mantelzorger en adviseur debiteurenbeheer bij de overheid. Ze worden blij van pure chocolade, gezelligheid, werken en sporten en iets voor een ander betekenen. Geen van hen had, voordat ze bij SchuldHulpMaatje kwamen, ooit ergens anders intervisie gedaan.
Verwachtingen en verrassingen
Annemiek verwachtte een minder persoonlijke aanpak, meer een brainstorm rondom een casus. Tot haar verrassing ging het vooral over haarzelf, wat zij veel interessanter vond.
Monique vond het verfrissend dat je een actueel probleem bespreekt en van anderen diverse perspectieven en suggesties krijgt. Het verbreedt je horizon.
Tofik was verrast door hoeveel je van elkaar kunt leren en hoe collega’s je kunnen helpen wanneer je vastloopt.
Eye-openers
Op de vraag of ze door intervisie een “eye-opener” hebben ervaren, hoeven ze niet lang na te denken.
Twaliebkwam erachter dat hij heel veel anders moest doen. Door de intervisie realiseerde hij zich dat hij zijn hulpvrager zo graag wilde helpen, dat hij te snel ging en te veel tegelijk wilde doen.
“Ik sprak zelfs af in het weekend. Ik dacht dat dat goed was, maar de hulpvrager waardeerde het niet en dat begreep ik niet. Tijdens de intervisie lieten mijn collega’s me inzien dat mijn aanpak niet aansloot bij de behoeften van de hulpvrager. Nu neem ik meer tijd en werk ik rustiger. Ik ben nu regelmatig te vinden bij het inloopspreekuur van Bouwlust, waar ik collega-maatjes om advies kan vragen.”
Annemiek ontdekte dat meer maatjes met dezelfde uitdagingen te maken hebben als zij.
“Tijdens de training leer je dat je niets mag overnemen van de hulpvrager en op je handen moet blijven zitten, maar in de praktijk komt er zoveel op je af, dat je niet stil kan blijven zitten, maar dan al snel ondersneeuwt. Het was fijn om te merken dat andere maatjes dat ook zo ervaren. Ik heb veel gehad aan de herkenning en de feedback van mijn collega’s. Daardoor kon ik afstand nemen van zaken waar ik me onterecht verantwoordelijk voor voelde. Nu weet ik wanneer ik hulp moet inschakelen en waar mijn grenzen liggen.”
Voor Monique was geduld de grootste les.
“Ik zag geen motivatie bij mijn hulpvrager, er was geen enkele voortgang. Dat staat haaks op wie ik ben. Tijdens de intervisie werd bevestigd dat geduld de juiste weg is. Het delen van deze ervaring en het besef dat anderen dezelfde obstakels tegenkomen, was geruststellend. Geduld is de sleutel voor ons allemaal.”
Tofiks eye-opener was dat hij na de intervisie gemakkelijker de verantwoordelijkheid bij de hulpvrager kon laten liggen, niet bij hemzelf.
“Je moet ernaast staan, niet hun plek innemen.”
Toegepaste inzichten
Annemiek brengt dankzij de inzichten die intervisie haar gaven meer focus aan in haar werk. “Ik weet nu waar mijn grenzen liggen en bewaak die. Ik geef duidelijk aan dat ik er ben voor de financiën, andere hulpvragen verwijs ik door naar de juiste instanties.”
Ook Tofik merkte dat hij nu beter weet wanneer hij zijn coördinator moet inschakelen.
Monique nam het advies mee om geen “huiswerk” mee te geven aan de hulpvrager. “Dat werkt vaak averechts. Als de hulpvrager er niet aan toekomt, vergroot dat gevoelens van schaamte en schuld. Het is belangrijk om samen kleine stapjes te zetten.”
Twalieb moest bijkomen van zijn eerste intervisie, maar het heeft hem echt een andere aanpak geleerd. “In het hulpvragerstraject gaat het niet zoals in je eigen leven, daar ben ik van teruggefloten. Dat besef helpt me nu in andere trajecten.”
Doe mee aan intervisie!
Deze vier maatjes raden allemaal deelname aan intervisie van harte aan. “Het was veel leuker dan ik had verwacht, omdat je samenkomt met mensen die heel open zijn en dezelfde dingen belangrijk vinden,” zegt Annemiek.
“Het heeft me zelfstandiger gemaakt. Elke sessie, hoe klein het detail ook, helpt je vooruit. Het is gezellig en zinvol,” aldus Twalieb.
Tofik zegt dat het gesprek tijdens de intervisie hem eraan herinnert niet te veel te doen voor de hulpvrager. “Als je dat van een ander hoort, dan werkt het.”
De kracht van bij elkaar komen
Het samenkomen met het team speelt een belangrijke rol. “Het versterkt de onderlinge band en zorgt ervoor dat we weten wat er speelt. Het herinnert me eraan wat ik moet doen en wat ik beter kan laten,” zegt Annemiek. De maatjes zijn het erover eens dat het belangrijk is om elkaar regelmatig te zien en informeel met elkaar te spreken. Het geeft je het gevoel dat je onderdeel bent van een organisatie. ”Samen eten breekt de formele sfeer en maakt het makkelijker om vragen te stellen,” voegt Tofik toe. “Het heeft een positief effect op hoe je als maatje bent,” besluit Twalieb.
Lees meer