Met Annemarie Breedveld

Het is zeven uur ‘s avonds. 19 Januari. Ik ga vanavond geen serie kijken of een boek lezen. Nee, ik heb besloten om deel te nemen aan de webinar over het hulpvragertraject van Annemarie Breedveld. In de nieuwsbrief had ik erover gelezen en ik dacht, laat ik me eens verrijken met de kennis van een ander Haags SchuldHulpMaatje.

Mijn Teams staat aan. Gastheer Elmar Hommes begint de training.

De training heet: Maatje als Rots in de branding… dat belooft nog eens wat!

Zware gezinsproblematiek case
Samen met nog tien maatjes kijken we naar het interview over het hulpvragertraject van Annemarie. Geen simpele casus…

Annemarie vertelt namelijk over een hulpvrager met zware gezinsproblematiek. Een moeder van kinderen die zorgafhankelijk en zeer ongelukkig zijn. Een man die geen woord Nederlands spreekt. De hulpvrager draagt alle lasten van het gezin.

Ik merk eens te meer op dat het aanpakken van de schulden echt een zware klus is. Daarvoor heb je concentratie nodig en moet je eerst overzicht kunnen creëren. Hoe krijg je dat nou voor elkaar… als je gezin zoveel druk op je legt?

Emmer vol
Elmar introduceert het idee om aan de hand van een metafoor de problemen van de hulpvrager te beschrijven. Een paar maatjes hebben mooie suggesties:

Een bos met bomen
Een warboel van elektrodraden
Een bergbeklimming

Mijn favoriete metafoor is de emmer:
– Wat past er allemaal in de emmer: welke zorgen heeft de hulpvrager?
– Wanneer loopt de emmer over: wanneer wordt het allemaal te veel?

Het werken met metaforen kan een voordeel bieden, omdat de hulpvrager daardoor een beetje afstand kan nemen van de echte problematiek.

Elke metafoor kent twee ingrediënten:
1) het oorspronkelijke onderwerp dat je niet benoemt, maar waar het eigenlijk over gaat en
2) de metafoor die je wel benoemt maar waar het juist niet over gaat.

Onbewust beïnvloeding
De magische kracht van een metafoor is de onbewuste beïnvloeding. Als we een vergelijking of een beeldspraak verzinnen stellen we het onderwerp van ons gesprek in een nieuw daglicht. Met het gebruik van metaforen krijgen we inzicht dat meer vanuit het hart komt, dan vanuit het hoofd.

Stel dat je hulpvrager doodmoe is om het steeds maar over zijn schulden te hebben. Hij moet nog drie jaar en het lijkt maar niet op te schieten. Met een metafoor kun je de weerstand van de hulpvrager verlagen.

De metafoor, de emmer in dit geval, is bewust ver weg van het oorspronkelijke onderwerp, het schuldentraject. Je leidt de hulpvrager een beetje af en dat is eigenlijk best aangenaam voor hem/haar.

Vaker een metafoor gebruiken, is er eentje die ik dit nieuwe jaar ga uitproberen! Ik heb alvast nagedacht over wat creatieve invullingen van metaforen met maatjes.

Een maatje werkt als de stroop in je baklava. Langzamerhand bereikt het alle filolaagjes. Mierzoet. Maar hartverwarmend en heerlijk.

Spiegel
Annemarie heeft haar hulpvrager bevraagd over haar rol in het systeem. Ik hoor Annemarie zeggen: “Waar ben jij eigenlijk in dit hele verhaal?” Als maatje heeft ze de hulpvrager een spiegel voorgehouden om haar te laten reflecteren op haar eigen rol in het systeem.

Als je in het donker in een spiegel kijkt, is er weinig te zien. Een maatje is als (nieuw) daglicht. Dat zorgt voor de reflectie.

Financieel fit
Net zoals je in de sportschool zelf hard moet werken voor een fit lijf, geldt dat ook voor fitte financiën. Een personal trainer of een maatje kan je een hoop tips geven, maar je moet het uiteindelijk zelf doen.

Hulp bij opruimen
SchuldHulpMaatje aka (also known as) Marie Kondo.

Racewagen
De focus van een maatje is niet op hoe het moet, maar op hoe het werkt voor de hulpvrager.
Je kunt wel als een racewagen door iemands financiën willen scheuren als SchuldHulpMaatje, maar er zijn maar weinig mensen die thuis daarvoor een geschikt parcours hebben. Je moet nooit sneller gaan dan je hulpvrager aankan.

Laatste reddingsboei
Als we er niet zouden zijn als maatje voor een hulpvrager, wat dan? We laten haar of hem toch niet in de steek. We zijn als SchuldHulpMaatjes ten slotte de laatste reddingsboei.

Rots in de branding
Maar ook de titel van het webinar is goed gekozen: een maatje is een rots in de branding. Een steun en toeverlaat.

Duinen voor de kust
Of op z’n Haags: SchuldHulpMaatjes zijn als duinen voor de kust. Een veilige gedachte.

Wat vind jij van het gebruik van beeldspraak? Welke metafoor past bij jouw hulpvragertraject?

Ik vond het heel leuk en bijzonder dat Annemarie haar case vanavond met ons deelde. Met het Turkse gezin heeft ze uiteindelijk toch stapjes vooruit kunnen zetten.

Mooi toch!

Interview met Maatjescoördinator Niesje Belder

Al googlend struikelde Niesje Belder twee jaar geleden over SchuldHulpMaatje toen ze iets zocht naast haar werk als Rijksambtenaar. Vanuit haar voorliefde voor getallen wilde ze als vrijwilliger mensen helpen die in de schulden waren gekomen. Aanvankelijk dacht ze met geld en budgetten bezig te gaan, maar dat bleek in de praktijk toch anders te zijn. Drie hulpvragers verder en een taak als Maatjescoördinator rijker, concludeert ze: “Je bent veel meer een luisterend oor en probeert mensen op weg helpen. Geld is ongeveer het laatste waarover het gaat.”

Die twee jaar omschrijft Niesje als haar persoonlijke ontwikkelingsreis. De problematiek van haar eerste hulpvrager was heftig, daarentegen zijn de problemen waarvoor haar huidige hulpvrager bij SchuldHulpMaatje Den Haag aanklopte aanzienlijk eenvoudiger. “Ik ervaar nu geen gesleur om vooruit te komen. In tegenstelling tot mijn eerste hulpvrager die in een psychische en relationele complexiteit verkeerde. Als vrijwilliger voelde ik me gedwongen om afscheid van deze persoon te nemen. Er zijn wel grenzen aan wat ik aan hulp kan bieden, heb ik ervaren. Dat draait dan om het blijven maken van keuzes die niet passen bij de problemen. Daar houdt het voor mij een keer op.”   

Hoe kan dit?

De ervaringen als maatje hebben Niesjes ogen wel geopend. “Ik bemerkte dat ik aanvankelijk niet kon begrijpen hoe iemand keuzes kan maken die lijnrecht ingaan op wat je eigenlijk zou willen. Om daar geen oordeel over te hebben is confronterend en lastig. Je hebt nu eenmaal je eigen referentie en vindt er iets van. Onbevooroordeeld kijken naar iemands situatie, daarin mee moeten gaan, ligt totaal niet in mijn aard. Dat iemand iets anders doet dan ik zou doen in die situatie; die gedachte moet ik echt van me afzetten. Nu ik mensen hun levensverhalen heb horen vertellen en uitdagende gesprekken met ze heb gevoerd, denk ik wel: Oh, oh.. hoe ben je hierin terecht gekomen? Dat roept bij mij ook wel boosheid op over het systeem waarin de overheid, die boete na boete oplegt, soms de grootste schuldeiser is. Het vraagt wel iets van het inlevingsvermogen van een vrijwilliger om deze hulp te kunnen bieden.”

Ontnuchterend

Dat de afgelopen twee jaar Niesje, ondanks haar nuchterheid, niet in de koude kleren is gaan zitten, daarover vertelt ze onomwonden. “Het is ook wel verdrietig wat mensen allemaal meemaken. Als ik dat afzet tegen mijn eigen leven en de zegeningen die ik ervaar, dan word je wel nederig en ben je minder geneigd om te zeuren. Wat heb ik het goed als ambtenaar. Het werkt ontnuchterend om met een andere kant van de samenleving te maken te krijgen.”

Onwil of onkunde

Terugkijkend constateert Niesje dat het eerder onkunde is dan onwil waardoor mensen in de financiële problemen geraken. “Een opeenvolging van ongelukjes, heftige gebeurtenissen in je leven, en ineens zit je aan de grond. Sommige mensen lukt het gewoon niet om een mentale stap te zetten. Het is bekend dat onder de stress over financiële zorgen je IQ daalt. We maken het mensen ook wel erg moeilijk om in die situatie juist te kunnen handelen.”

Intervisie

Coördinatoren kunnen in aanmerking komen voor intervisiebijeenkomsten. Niesje is daar positief over: “In dit werk is intervisie zeer waardevol. Voor mij zou het dan gaan over de vraag: hoe voorkom je dat je de boel van de hulpvrager overneemt? Bij een aanpakker als ik ben gebeurt dat zomaar. Ik wil dingen geregeld hebben. Het tegenovergestelde moet ik leren: geduld opbrengen totdat de hulpvrager zelf in actie komt. Daarover zou ik meer willen uitwisselen. Welke strategieën hebben anderen ervoor? En wanneer is het wel geoorloofd om iets over te nemen? Een van mijn hulpvragers had een spraakprobleem. Daar moest ik gewoon voor instappen, dat ging niet anders. Die heb ik kunnen helpen door namens haar gesprekken met schuldeisers te doen. De problemen moeten wel gewoon opgelost worden. Maar hoe kom je uit zo’n modus?  Dat vraagt erom bij jezelf te denken: het is niet mijn probleem. Het tempo van de hulpvrager bepaalt het tempo van het maatje.”

Vragen stellen

Kunnen loslaten, geen haast hebben zolang de problematiek dat toelaat. Het lukt haar steeds beter “Zolang de deurwaarder nog niet op de stoep staat, is er ruimte voor een afwachtende houding”, stelt Niesje vast. “Van Elmar leerde ik dat je aan de hulpvrager moet vragen: wat wil je van mij? Wat wil je dat ik doe? Wat is jouw plan? Zo’n vraag had ik nog niet eerder gesteld. Dat probeer ik dan toe te passen. Met vallen en opstaan word je er steeds beter in.”

Luisterend oor

Is het contact op afstand vanwege de coronamaatregelen een moeilijkheid? Voor de hulpvrager die Niesje nu begeleidt, speelt dat niet. “Misschien dat het in de beeldvorming over de persoon iets uitmaakt. Daarvoor is het wel belangrijk als je iemand kan ontmoeten. Maar het lukt zo ook prima, via contact op afstand. De hulpvrager is al snel met weinig blij. Ik hoef er alleen maar te zijn, met mijn luisterend oor. Als je zo een traject samen tot een goed einde kan brengen geeft dat een enorme voldoening. Je doet het om de hulpvrager het gevoel te geven weer in control te zijn. Iemand stappen laten zetten en laten ervaren dat hij of zij het zelf kan. Zelfredzaamheid en zelfvertrouwen: als je dat weet te bereiken is het een succes.”

Luistervaardigheid training

Vlak voor de kerstvakantie deed Niesje mee aan de training luistervaardigheid. “We hebben toen de principes geoefend, wat leuk was om te doen. Ik praat makkelijk. Voor je het weet stel ik de vraag, geef het antwoord en ga met het probleem aan de slag. De hulpvrager hoeft dan niets te doen. Dat is niet waar je heen wilt.  Voelen waar de ander behoefte aan heeft, uitvinden wat het echte probleem is. Nieuwsgierig blijven en niet je eigen wereld op de ander projecteren door in te vullen wat er aan de hand is. Dat valt nog niet mee. Wat ik te leren heb? Hoe zet je de ander centraal en hoe ben je zelf aanwezig in het gesprek terwijl je niks zegt. Hoe kan je de ander zichzelf laten zijn en zijn verhaal vertellen. En op je eerste gevoel blijven vertrouwen.”

Wil je ook aan de slag als maatje?
Meld je aan.

Auteur: Ruud Nannes

Interview met nieuwe Maatjescoördinator Jan Hendrik Landkroon

De laatste 12 jaar zat Jan Hendrik Landkroon (62) in de directie van Belgische ondernemingen in de productie van verpakkingen voor de voedingsmiddelenindustrie. “In een ver verleden ben ik afgestudeerd als levensmiddelentechnoloog, maar ik heb altijd in commerciële functies gewerkt. Toen corona een einde maakte aan mijn interim contract besloot ik te stoppen met werken.” Om zijn kennis en kunde op een nieuwe manier voor de maatschappij in te zetten nam de zelfstandig ondernemer in oktober 2020 contact op met SchuldHulpMaatje. “Mijn email werd binnen 5 minuten beantwoord. Een week later had ik een gesprek met James van Velzen. Ik had al eens een campagne ‘Word maatje’ zien hangen, maar in deze ontmoeting werd ik gelijk getorpedeerd tot Maatjescoördinator.”

Complexe situaties
Hoewel Jan Hendrik nog midden in de basistraining voor maatjes zit, kreeg hij afgelopen maandag zijn eerste hulpvrager te spreken. “Er is veel behoefte aan hulp. De schuldenproblematiek van mensen kan erg complex zijn. Daarnaast speelt laaggeletterdheid een grote rol waardoor het voor mensen extra moeilijk is om hun financiële situatie te overzien. Vaak is het niet één ding. Schulden zijn meestal onderdeel van een ingewikkelder verhaal. Het is belangrijk om uit te vissen waar mensen zelf behoefte aan hebben. Wat geeft ze rust. Bij dreiging van huisuitzetting zal je als maatje snel moeten schakelen, dan is er weinig keus om rustig te kiezen.”

Vertrouwen winnen
Voorop staat: wat wil de hulpvrager zelf. En geen oordeel hebben over de persoon. Zoveel is Jan Hendrik wel duidelijk. “Op de eerste plaats moet je mensen in hun waarde laten. De eerste vraag is dan: wat is het belangrijkste waarmee ik je kan helpen? Wat weegt het zwaarst op de korte termijn? Zo geef je mensen rust in hun hoofd, zodat ze niet de hele dag met hun problemen bezig hoeven te zijn. Het komt voor dat mensen zeggen dat ze geholpen willen worden, maar dan hebben ze de knop bij zichzelf nog niet omgedraaid. ‘Ja zeggen’ maar ‘nee’ doen. Dat vind ik begrijpelijk. Er zit schaamte. Als maatje zal je het vertrouwen moeten winnen. Mensen kunnen mega murw zijn van alle contacten met schuldeisers waardoor ze het vertrouwen kwijt zijn. Dan kan je wel denken: ‘Verdorie doe het nou, dat helpt je’. Je wilt tenslotte dat mensen zelfredzaam worden. Ook al jeuken je handen en wil je het zelf doen, daar heeft de hulpvrager niks aan. Dan neem je het uit hun handen.”

In de schulden door slechte investering

Door een investering in een onderneming die slecht afliep, heeft Jan Hendrik Landkroon in het verleden ook zelf met schulden te maken gehad. Hij wist een BBZ-krediet te krijgen door snel te handelen en hulp in te schakelen. In 2,5 jaar was Jan Hendrik weer schuldenvrij. “Ik weet dus uit ervaring dat het belangrijk is snel hulp te vragen, omdat ik zelf de problemen heb ervaren waar mensen met schulden tegen aan lopen.”

Luistertraining en intervisie
Tijdens de luistertraining is het Jan Hendrik wel gebleken dat er hulpvragers zijn die nergens op reageren. Ze bellen je niet terug of beantwoorden geen mail. “Dan kan het hulptraject lang duren. Het hangt ervan af in welk stadium de mensen zijn: willen ze er echt voor gaan? Toch weet je dat je niet sturend mag optreden om de onderliggende problematiek van de hulpvrager beter boven water te krijgen. In mijn werkzame leven deed ik dat ook nooit. Daar trad ik altijd sturend op”, vertelt Jan Hendrik lachend.
“Tijdens intervisie kan ik leren hoe ik beter met dergelijke situaties moet omgaan. Leren te nuanceren. Het geeft je inzicht in hoe je zelf bent en hoe het anders kan. Je mond houden en niks zeggen is niet altijd makkelijk.”

Op eigen benen
 “Naast dat dit een nuttige invulling is van mijn tijd, wil ik iets kunnen toevoegen aan de oplossing van een probleem. Ergens een positieve draai aan geven. Van nature ben ik een optimistisch mens, maar ik besef ook dat het niet in alle gevallen zal lukken. Het gaat erom dat je mensen aanzet om zelf aan te pakken. Dat deed ik met leidinggeven op mijn werk ook: als mensen met een probleem kwamen en dat bij mij op tafel legden. Dat accepteerde ik ook niet. Dat moesten ze zelf oplossen. Ik was er niet om hun werk te doen. Uiteindelijk is het doel om mensen op eigen benen te laten staan. Hun zaken zelf te laten organiseren en regelen.”

Aanspreekpunt voor maatjes
Naast maatje is Jan Hendrik als Maatjescoördinator een klankbord voor zo’n 15 andere maatjes. Hoe kijkt hij aan tegen die rol? “Maatjes hebben een klankbord nodig voor zaken waar ze in de praktijk tegenaan lopen. Dat kan ook gaan over hoe ze zelf functioneren. Het is goed dat ze hun ervaringen en eigen gedachten kunnen ventileren binnen een groep collega-maatjes.” Het liefst ziet Jan Hendrik de maatjes face-to-face. Dat dit door corona niet kan, is jammer. “Ze bellen me nu met een concreet verhaal. Maar voor een goed gesprek over hoe iemand erin zit, daar moet je fysiek voor bij elkaar komen. Je wilt tenslotte een bepaald niveau bereiken en kwaliteit nastreven om zo goed mogelijk hulp te bieden. Ik ben onder de indruk van deze organisatie waar ook veel jonge mensen zich voor inzetten.” Jan Hendrik kijkt er naar uit om zijn blik te verruimen en met mensen om te gaan.

Auteur: Ruud Nannes

Op 17 november hebben we met de heer Balkenende gesproken over JobHulpMaatje. De heer Balkenende was minister-president van ons land en is nu voorzitter van de Maatschappelijke Alliantie. De Maatschappelijke Alliantie stimuleert publiek private samenwerking rondom maatschappelijke vraagstukken. We hebben de projecten van JobHulpMaatje Nederland en JobHulpMaatje Den Haag toegelicht. De heer Balkenende onderschrijft ons werk en de maatschappelijke missie daarachter. 

Ik neem de laatste slok van mijn koud geworden thee en sluit mijn computer af. Ik heb net deelgenomen aan de online workshop over het eerste schuldhulpmaatjestraject van Daan. Na anderhalf jaar heeft zijn hulpvrager een baan gevonden waarin hij gewaardeerd wordt, staat hij vrolijker in het leven, zijn er afspraken gemaakt met de gemeente en is zijn leven meer op orde. Een mooi succes! Al vindt Daan het zelf niet zo bijzonder wat hij heeft gedaan, voor mij is hij een voorbeeld.

In een tijd als deze, waarin samenkomen (bijna) onmogelijk is, organiseert SchulpHulpMaatje Den Haag digitale maatjesavonden. Op 10 november jl. vond de webinar over het hulpvragerstraject van Daan plaats. Het doel van deze sessie was om andere maatjes te laten leren van het traject van Daan:

• Waardoor is dit hulpvragerstraject een succes geworden?
• Welke uitdagingen kwam Daan tegen?
• Hoe kun je hier als maatje mee omgaan?

Schuldhulpvraag
James van Velzen begeleidde deze interactieve avond en had vooraf Daan geïnterviewd over zijn hulpvragerstraject. Daan vertelt kort iets over zijn eerste hulpvrager: een depressieve gescheiden man zonder werk, die worstelde met zijn identiteit en die hulp nodig had met zijn schulden omdat er ook een melding uithuiszetting was geweest. Zeker geen gemakkelijke hulpvraag. Daan geeft aan dat hij de eerste periode voornamelijk gesprekken gevoerd heeft om de hulpvrager beter te leren kennen. Na een traject van anderhalf jaar heeft de hulpvrager inmiddels weer inkomen en is zijn leven meer op orde.

Omgaan met leugens
Het traject liep echter niet altijd soepel. Een van de uitdagingen waar Daan tegenaan liep waren de leugens van de hulpvrager, bijvoorbeeld over het indienen van stukken bij de gemeente. Voor Daan was het vooral lastig om de hulpvrager hiermee te confronteren. Wat Daan daarbij geleerd heeft, is dat het belangrijk is om niet alles uit handen te nemen van de hulpvrager. Ook al kost het de hulpvrager meer tijd en lijkt het soms gemakkelijker om even zelf iets te printen en op te sturen namens je hulpvrager, het is juist beter om de hulpvrager zo veel mogelijk zelf te laten doen. Daan ziet zelf ook verbeterpunten, zoals vaker de positieve kanten zien en benadrukken.

Maatjes leren van maatjes
Na het bekijken van het interview werd klassikaal besproken wat de maatjes was opgevallen, aan de hand van een vergelijking met het eigen hulpvragerstraject. Op de vraag wat de maatjes vonden van het verhaal van Daan werden antwoorden gegeven als: “knap”, “goed dat hij de tijd nam om in gesprek te gaan en niet meteen aan de slag te gaan met de schulden” en “hij heeft veel geduld getoond”. Een van de punten die bij de vergelijking aan de orde kwam was: “Alles is wel bespreekbaar, maar ik snijd gevoelige onderwerpen niet snel zelf aan”. Daan deed dit wel door bijvoorbeeld gesprekken te voeren over de verblijfstatus van zijn hulpvrager.

Ruimte geven of niet?
Vervolgens zijn er klassikaal een aantal vraagstukken besproken. Onderstaand een overzicht van de vragen met daarbij een aantal van de door maatjes gegeven antwoorden. Wellicht kunnen deze antwoorden jou verder helpen in je eigen hulpvragerstraject.

1. Wat kun je doen bij een stilstand in het traject?
   “Aandacht geven en gesprekken voeren”, “perspectief bieden”, “afwachten en de hulpvrager zelf laten komen”, “wandelen/even uit zijn/haar omgeving halen”. “Naar zichzelf laten kijken door de vraag te stellen: wat voor cijfer geef je je leven nu?”.
2. Wanneer werkt ruimte geven?
   “Bij het bepalen van de toekomst en de regie laten houden over het traject, wat wil de hulpvrager als volgende stap doen”. “Als er geen noodzaak (crisis) is dan kun je ruimte geven”. “Ruimte geven om zelf zaken aan te kaarten en dingen op te biechten.”
3. Wanneer werkt ruimte geven juist niet?

“Bij een crisis”, “als er dingen gebeuren die niet acceptabel zijn voor SchuldHulpMaatje zoals zwart werken, criminaliteit, fraude met uitkeringen.” “Als iemand iets niet kan”. “Om het voorbeeld te geven, op dat moment neem je ruimte weg maar bied je wel de mogelijkheid om te leren zodat je de hulpvrager later meer ruimte kunt geven”.

Geleerde lessen
Het was een maatjesavond waarbij maatjes andere inzichten hebben gekregen; vragen konden stellen; bevestiging kregen dat je als maatje dingen goed doet en dat anderen het ook op die manier doen, of juist anders en nieuwe lessen geleerd hebben die ze kunnen toepassen als zij vastlopen met een hulpvrager.

Persoonlijk heb ik geworsteld met het aangaan van de confrontatie met mijn hulpvrager: moet ik dat wel doen en hoe kan ik dit dan het beste doen, welk moment is geschikt? Ik besefte na het verhaal van Daan dat het niet altijd nodig is om tot een ‘oplossing’ te komen bij een confrontatie. Soms staan jij en de hulpvrager anders tegenover situaties, of is de hulpvrager niet gevoelig voor jouw argumenten. Ook als iets niet volledig wordt uitgesproken of opgelost, is het goed om een gesprek aan te gaan. Je kunt ervan leren en voorkomen dat een van beide zich onprettig gaat voelen. Het werd mij wederom duidelijk dat het niet zozeer gaat om het bieden van administratieve hulp voor het aanpakken van de schulden, maar dat een luisterend oor, steun, raad en weten wanneer je juist wel of even geen ruimte moet geven, nog veel belangrijker zijn. Een avond die genoeg stof opleverde om over na te denken en lessen die ik zeker meeneem in mijn eigen trajecten. Daarnaast was het natuurlijk mooi om te horen hoe succesvol het hulpvragerstraject van Daan is geweest. Bedankt Daan!

Auteur: Mandy Kooijman.

De Haagse SchuldHulpMaatjes zijn goed opgeleide vrijwilligers die stadsgenoten met schulden (preventief) helpen. Lees verder: wat doe je als maatje?

 “Mijn Duitse accent breekt vaak het ijs in gespannen situaties.”

Vlak na zijn pensioen begon er voor Klaus Rüling (64) een nieuw hoofdstuk bij SchuldHulpMaatje. Het werk is compleet anders dan het werk dat hij al die jaren daarvoor bij Unilever deed. “Ik wilde ook graag heel wat anders gaan doen”, vertelt hij enthousiast. Hij heeft meer dan twintig hulpvragers begeleid als SchuldHulpMaatje en is sinds 2018 ook Maatjescoördinator. We spreken met hem over zijn ervaringen en er komen veel verschillende hulpvraag cases voorbij.

Duitse roots
Klaus komt oorspronkelijk uit Duitsland. Inmiddels heeft hij de laatste 22 jaar afwisselend in Nederland en in het buitenland gewoond. In die jaren heeft hij Nederlands geleerd. “Maar het accent gaat niet weg”, vertelt Klaus. Hij werkte onder andere bij Unilever waar hij verschillende managementfuncties heeft bekleed tijdens een internationale loopbaan; financiën, supply chain management, fabrieken sluiten, consolidaties, automatisering en efficiency. In 2016 ging hij met pensioen. Hij woont met zijn vrouw in Den Haag.

Bedrijfsambassadeur
In het begin was hij bedrijfsambassadeur. Het idee was om met een aantal mensen bedrijven in Den Haag te benaderen om donateur te worden van SchuldHulpMaatje. Dat was niet eenvoudig. “Om SchuldHulpMaatje goed te kunnen presenteren bij bedrijven was het nodig dat ik op de hoogte was van wat de organisatie doet. Daarom volgde ik de 3-daagse opleiding tot maatje en ging ik ook mijn eerste hulpvragers begeleiden. Dat was een nieuwe ervaring voor mij”, vertelt hij. “Ik kwam hele andere mensen tegen, dan tijdens mijn carrière.”

Start als coördinator
Sinds anderhalf jaar is hij naast maatje ook coördinator. In de periode daarvoor had hij zo’n twintig hulpvragers begeleid. Met zijn ruime ervaring leek het James een goed idee om Klaus ook te vragen nieuwe maatjes te gaan ondersteunen. Klaus gaat dan met het maatje mee bij de kennismaking met een hulpvrager om, indien nodig, ondersteuning te geven. Zo krijgt hij ook een beeld van de problematiek van de hulpvrager en weet hij of het maatje een goede klik met de hulpvrager heeft.Hij vindt het prachtig om met maatjes samen te werken en hij heeft veel respect voor de jongere maatjes, die tussen de 25 en 35 jaar oud zijn, en naast hun werk een aantal uren per week als vrijwilliger bezig zijn.

Verschillende hulpvragers
In al die jaren heeft hij veel mensen kunnen helpen. De situaties van de hulpvragers zijn zo verschillend. Elke individuele hulpvrager heeft steeds een aanpak op maat nodig. Het voelt goed voor Klaus als het lukt om een hulpvrager te helpen, maar dat lukt helaas niet altijd.

Vrouw met psychische klachten
“Mijn eerste hulpvrager zal ik nooit vergeten”, vertelt hij. “Deze vrouw, met psychische klachten, had hoge schulden. Zij kwam in de financiële problemen doordat zij in de crisis van 2010 haar hypotheek niet meer kon betalen. Haar huis werd verkocht onder de marktwaarde en de hoge restschuld werd door de rente steeds hoger. De schulden werden problematisch, omdat deze nooit zouden kunnen worden betaald.”

“Met haar heb ik een heel jaar lang, iedere week en met heel veel geduld, samengewerkt. De bedoeling was om haar te ondersteunen bij de voorbereiding naar de schuldhulpverlening. Hierna zou de gang naar de rechtbank gezet worden om in de schuldsanering terecht te komen, een traject van 3 jaar om van haar schulden af te kunnen komen.”

Naar moment
“Ik weet het nog goed. De map met alle benodigde documenten was bijna gereed. Er was nog slechts één document nodig. Een overzicht van alle schulden”, zegt hij. Deze map moest twee dagen later worden opgestuurd naar de gemeente. Klaus heeft toen naar het overzicht gekeken, omdat het hem niet geheel duidelijk was. De hulpvrager keek op dat moment naar hem en explodeerde van woede. Dat was de spiegel, dat zij nu wist dat Klaus een precies beeld had van hoe het zat met haar schulden. Ze was zo boos en vertelde klaar te zijn en niet meer met hem te willen samenwerken. Dat was voor hem een nare ervaring, ook omdat zij agressie toonde. Hij erkent dat het zijn fout was: “Ik keek te lang naar het overzicht met schulden, dat was voor de hulpvrager te confronterend.”

Cappuccino op het strand
Om hier even van bij te komen, is hij een cappuccino gaan drinken aan het strand. Hij was helemaal in de veronderstelling dat hij een goede band had met de hulpvrager. “Ik dacht dat zij angst had om de map op te sturen naar de gemeente. Het was voor haar een heel emotioneel moment en dat heb ik niet goed kunnen beoordelen. Dat was een leermoment voor mij. Ik let nu meer op de reactie van hulpvragers.”

Vaderfiguur voor dertigers
Zijn laatste twee hulpvragers waren mannen van rond de 30 jaar. Ze zaten in een neergaande spiraal en hadden geen kracht en geen zin meer. Na een paar maanden samenwerken kwam hun administratie beter op orde. “Misschien kwam het door het leeftijdsverschil, maar ik was zowel hun maatje, als een soort vaderfiguur”, merkt hij op. Tijdens zijn eerste bezoeken aan hulpvragers probeert hij altijd veel te luisteren en vooral geen oordeel te geven. Hij stelt de hulpvragers voor om meer vooruit te kijken, dan terug te blikken.

Schaamte
“Wanneer hulpvragers horen dat ik geen Nederlander ben, is dat een voordeel”, denkt Klaus. Mensen schamen zich vaak voor hun situatie.  Hij legt dan vervolgens uit hoe hij zich steeds verbetert met de Nederlandse taal. Mensen corrigeren hem wanneer hij iets niet goed zegt en daarvoor hoeft hij zich niet te schamen. Hij geeft de hulpvrager de ruimte.

Rust te geven
Wat hij ook geleerd heeft in de afgelopen vier jaar is het geven van een bepaalde rust. In de eerste gesprekken ziet hij wat er gedaan kan worden.  Maar hij let goed op het tempo van de hulpvrager. Een andere hulpvrager, een jonge man, zit er tijdens de kennismaking doorheen en maakte op Klaus een depressieve indruk.  Deze man is zzp’er, verwikkeld in een echtscheiding, heeft een ziek kind én zit in de schulden. We hebben bijna 2 à 3 uur lang met elkaar gesproken. Het eerste waar we dan samen naar moeten kijken, is de stand van de schulden en hoe we de administratie op orde kunnen krijgen. “Waar staan we?”, is dan de belangrijkste vraag.

Uitpuilende brievenbus
“Voor de volgende dag heb ik toen een afspraak gemaakt. De hulpvrager was compleet anders, heel gemotiveerd. Zijn brievenbus puilde uit van de poststukken. Op het hoofdkantoor hebben we deze over meerdere tafels uitgespreid.  Hij was heel actief en heeft goed meegewerkt. Hij belde de deurwaarders op voor de laatste stand van zaken. Bijna de hele dag hebben we toen samengewerkt. Voor hem was dat een grote stap voorwaarts.”

Klaus heeft hem ‘n paar dagen later gebeld, en de mogelijkheden besproken om als zzp’er meer inkomsten te halen uit zijn werkzaamheden. Het is hem gelukt om een aantal nieuwe opdrachtgevers te vinden. De volgende stap was richting de gemeente te gaan. In die dagen was Klaus “de vriendelijke vader” voor deze man. De stok achter de deur, maar wel vriendelijk.

Taalbarrière
Bijna een jaar lang heeft hij ook een wat oudere, vriendelijke man begeleid. Eerst hebben ze de financiën gestabiliseerd. Hij had wel schulden, maar niet zo heel hoog als bij zijn eerste hulpvrager. Door zijn naïviteit en onvoldoende controle zijn deze schulden ontstaan. Hij had een creditcard met maximum bestedingslimiet en elders nog een andere creditcard aangevraagd. Een taalbarrière (Spaans) met zijn buitenlandse vrouw speelde mee. Hij sprak haar taal niet goed en andersom sprak zij nauwelijks Nederlands waardoor de communicatie niet goed was.

Samen op stap
Een paar keer is Klaus, met een ander maatje die goed Spaans spreekt, naar de hulpvrager geweest. Hierdoor kon de situatie aan de vrouw beter worden uitgelegd. Dat is het mooie van de organisatie van SchuldHulpMaatje. Als je ergens tegen aanloopt, kun je hulp vragen aan de mensen op kantoor of via BaseCamp. Zo krijg je dan tips en suggesties hoe je verder kan. En het levert leuke samenwerking op!

Samen lachen
Deze man hield iedere maand slechts 50 euro over. Schuldhulpverlening moest wel worden ingezet.  Ze spraken af in een buurtcentrum. De sfeer was altijd goed en ze dronken samen een kopje koffie. Samen keken ze telkens goed waarop hij zou kunnen besparen en wat anders kon. Ook hebben ze gesproken met de schuldeisers. “Het was een positieve man waarmee ik veel heb gelachen.” Uiteindelijk kon hij niet in aanmerking komen voor schuldhulpverlening bij de gemeente en is een bewindvoerder ingeschakeld.

Wachtlijst voor hulp
Een goede stap is dat de hulpvrager zich aanmeldt bij ons, door een email te sturen, of te bellen. Na de telefonische intake is het belangrijk dat een maatje zo spoedig mogelijk start. Nu is dat soms pas 4 tot 6 weken na de intake. Als dat niet lukt, dan is het belangrijk om in contact te blijven met de hulpvrager. Tussentijds kan er van alles gebeuren, of is de motivatie weg bij de hulpvrager, maar dat lukt helaas niet altijd door de vele aanmeldingen. Daarom hebben we ook nieuwe aanwas nodig.

Maatjesavonden
Klaus hoopt dat de maatjesavonden weer in de toekomst face-to-face kunnen plaatsvinden in plaats van online. Het is heel belangrijk dat maatjes elkaar onderling leren kennen.  Er zijn dan sprekers, van onder andere de gemeente, en dat zorgt ervoor dat het kwalitatief goede bijeenkomsten zijn. De kennis van de maatjes wordt dan opgefrist.  Deze avonden worden bezocht door zo’n 20 tot 30 maatjes.

Wat zou je tenslotte tegen alle maatjes willen zeggen?
“Iedere hulpvrager is weer anders. Het is dus belangrijk dat je maatwerk levert. Pas je tempo aan op de hulpvrager. Het doel is dat je samen met de hulpvrager werkt aan de oplossingen. Misschien duurt dit wat langer, maar aan het einde is de zelfredzaamheid van de hulpvrager belangrijk. De bedoeling is dat wij de hulpvrager in het hele proces steunen.”

Auteur: Rob Batelaan

SchuldHulpMaatje Den Haag nodigt experts uit om hun vakkennis te delen met de Haagse maatjes en te bloggen over actuele onderwerpen, inspirerende cases of tips. Deze keer is dat Bouke Velzen, afgestudeerd als kandidaat-gerechtsdeurwaarder. Hij geeft antwoorden en tips op vragen van maatjes.

Vraag het de deurwaarder

Mijn motivatie
Mijn belangrijkste drijfveer voor dit werk is een sterk rechtvaardigheidsgevoel, ik vind het  belangrijk dat zaken op een eerlijke manier gaan. Dat moet ook wel, anders houd je het in deze branche niet lang vol. Je bent als deurwaarder immers geen Gaston van de Postcodeloterij, je komt met een andere boodschap. Het is af en toe best pittig om mensen op hun verantwoordelijkheid te moeten wijzen. Maar goed, als je wat hebt gekocht dan moet je ook betalen, dat is wel zo eerlijk.

Volledige betaling

Een incassobureau of deurwaarder vordert schulden in voor anderen. Daarbij is het uitgangspunt dat zij een volledige betaling verlangen en dat het openstaande bedrag in één keer moet worden betaald. Het is echter ook mogelijk om een betalingsregeling af te spreken. Dit is wettelijk geen recht, maar vanuit maatschappelijk oogpunt wel geaccepteerd.

Eerlijkheid

Oké, nu we weten dat rechtvaardigheid en eerlijkheid belangrijk zijn voor deurwaarders en dat zij streven naar een volledige betaling, maar een regeling ook mogelijk is, kun je daar als maatje je voordeel mee doen. Maatjes worden opgeleid om overzicht en inzicht te geven bij schuldhulptrajecten.

Weet jij exact hoeveel jouw cliënt per maand kan aflossen en wat er eventueel al betaald wordt aan wie? Het is slim om goed inzicht te hebben in wat kan en hoe snel.

Wanneer jouw cliënt in afwachting van schuldhulp is, dan helpt het om nu al afspraken te maken over de aflossing van de schulden. Je wilt immers loonbeslag of een WSNP-situatie voorkomen.

Zodra een debiteur (of maatje) contact zoekt met de deurwaarder of het incassobureau met de mededeling ‘ik kan niet in één keer betalen, kan ik een betaalregeling krijgen’, zijn er verschillende uitkomsten.

Het verschilt per deurwaarder of incassobureau (en de klant waarvoor zij werken) hoe soepel dit gaat:

• Het gaat makkelijk: Bij schulden die op korte termijn (3-6 maanden) afgelost kunnen worden, kan vaak veel. Maar ik denk dat de meeste cliënten van SchuldHulpMaatje een grotere problematiek hebben.
• Het kost wat meer moeite: Soms moet er meer informatie gegeven worden om tot een besluit voor een regeling te komen, via het overleggen van een inkomsten- & uitgavenformulier. Of er moeten andere bewijsstukken ingestuurd worden die inzicht geven in de afloscapaciteit en mogelijk moet er maatwerk komen. Bij de extra inspanningen die dit kost, kan een maatje veel betekenen.

Bij het afspreken van een maatwerk betalingsregeling kun je twee vuistregels hanteren:

1. Het is altijd beter om iets af te lossen dan niets

Komt er een betalingsregeling, dan wordt vaak de ondergrens van 50 euro per maand als aflosbedrag voorgesteld. Kan jouw cliënt alleen maar een lager bedrag betalen en heb je een goede onderbouwing daarvoor? Probeer dan een lager bedrag als maatwerk optie voor te stellen en maak het afgesproken bedrag alvast (ongevraagd) over, daarmee toon je in ieder geval goede wil.

2. Werk toe naar een eerlijke verdeling

Je wilt voorkomen dat er loonbeslag wordt gelegd. Het fijne van loonbeslag is echter wel dat het er eerlijk aan toegaat als het gaat om de afbetaling van de schuld. Elke schuldeiser krijgt een evenredig deel toebedeeld en de schuld is bij alle schuldeisers tegelijkertijd afgelost. Probeer daar ook naartoe te werken in de fase voor loonbeslag.

Maandelijkse taart verdelen

Bij een verjaardagsfeestje wil je meestal dat al je gasten een even grote, mooie punt voorgeschoteld krijgen. Komt er nog een verlate gast, dan heb je kans dat de taart op is. Bij het aflossen van schulden is dat niet zo. Inkomsten komen maandelijks binnen. Dus elke maand is er weer een nieuwe taart te verdelen. Voor maatjes is dat een kans. Elke maand kun je benutten om betere, evenwichtiger afspraken rondom aflossing te maken voor je cliënt/hulpvrager. Tenminste als alle partijen meewerken.

Let op bij ontruimingen en waterafsluitingen

Is dit nu altijd mogelijk? Nee, er zijn situaties waarin eerlijk alles verdelen even niet gaat. Dreigt er een ontruiming of waterafsluiting plaats te vinden, dan kan het wel eens nodig zijn dat alle beschikbare middelen ingezet moeten worden om de ontruiming of afsluiting te voorkomen. In dat geval ontvangen de andere schuldeisers niets. In de meeste gevallen kan de deurwaarder of het incassobureau hier best begrip voor opbrengen en dit ook zo overbrengen op de schuldeiser. Wees hierin als maatje transparant naar de betrokken partijen en communiceer hier duidelijk en snel over richting de andere schuldeisers.

Wanneer dit bij een bepaalde cliënt vaker voorkomt, dan kan doorgaans op minder coulance gerekend worden bij de andere schuldeisers. Gelijkheid van crediteuren is immers een groot goed en verankerd in de wet. Behalve uiteraard wanneer het de belastingdienst betreft.

Jouw uitdaging
Nu komt het aan op jouw vaardigheden én positie als maatje. Dat is jouw uitdaging. Hoe kun je partijen meekrijgen? Zodat ze meebewegen met de situatie van jouw cliënt. Ook bij cliënten die al enkele schulden hebben die al in het minnelijk traject zijn beland, kun je een poging wagen, bij de betrokken deurwaarders en incassobureaus, om te verzoeken de bestaande ‘taart-verdeling’ prijs te geven. Waarbij de inzet, naar mijn idee, altijd zou moeten zijn: eerlijk zullen we alles delen.

Bouke Velzen

Bouke Velzen is Manager Juridische Incasso bij Cannock en verantwoordelijk voor de aansturing van de partner deurwaarders waarmee dit creditmanagement bedrijf werkt na het minnelijke incassotraject. Hij werkte voor verschillende deurwaarderskantoren en rondde in 2016 zijn opleiding tot kandidaat-gerechtsdeurwaarder af. Hij is één van de vaste gastbloggers van SchuldHulpMaatje Den Haag en blogt regelmatig over actuele zaken.

Heb jij een interessante vraag voor de deurwaarder? Mail naar: Bouke.Velzen@cannock.nl

Maatje kreeg donornier van een vriendin

“Dertien jaar geleden raakte ik steeds meer vermoeid. Mijn concentratie nam af. Toen begon voor mij een zwaar, jarenlang traject van ziekenhuisopnames, strenge dieetvoorschriften, medicatie en nierdialyse totdat ik uiteindelijk, drie jaar geleden, voor een niertransplantatie in aanmerking kwam”. Door een erfelijke nierziekte kwam zijn leven tot stilstand. Dat hij nog leeft, heeft Rob Batelaan te danken aan een vriendin die haar nier aan hem doneerde. Er was 50% kans dat zich bij hem cystenieren, ook wel ADPKD genoemd, zouden ontwikkelen, net zoals bij zijn vader het geval was geweest.

Rob Batelaan (52 jaar) voerde jarenlang een intense, dagelijkse strijd om lichamelijk gezond te worden. Nu is hij fitter dan ooit. Hij startte dit jaar met vrijwilligerswerk bij SchuldHulpMaatje. Hij hielp zijn eerste hulpvrager, die zijn impulsaankopen niet kon bedwingen, aan een streng financieel dieet. Welke levenslessen gebruikte hij bij zijn eerste schuldhulptraject? Zitten er overeenkomsten in de strijd om lichamelijk fit te worden en om financieel fit te worden?

Maatje krijgt donornier
Rob: “Deze vriendin had mij ooit beloofd om donor te willen zijn, mocht het zover komen. Dan nog duurt het een hele tijd voordat de transplantatie daadwerkelijk uitgevoerd wordt. Daar gaat een lang traject aan vooraf waarbij de donor zelf het initiatief moet nemen om zich bij het ziekenhuis aan te melden. In mijn geval bij het LUMC. Via gesprekken met het maatschappelijk werk willen ze dan wel eerst vaststellen dat de donor dit uit vrije wil doet. Iemand moet wel 100% achter zijn besluit staan. Pas als dat zo is, wordt er een medische procedure gestart. Na drie maanden kregen mijn donor en ik groen licht hiervoor. Daarna begon het wachten wat opnieuw 11 maanden zou duren. Ondertussen waren mijn nierfuncties nog minder dan 20%.”

Streng levenspatroon
Er brak voor Rob een periode aan van nog grotere vermoeidheid: veel slapen, nauwelijks ver kunnen lopen en de dialysekaters. Alleen met een streng dieet van weinig zout, eiwitten en veel drinken kon Rob de periode van 11 maanden tot aan de levensreddende operatie overbruggen. Voorafgaand aan de transplantatie bestond zijn leven uit wekelijks meerdere behandelingen middels hemodialyse. “Tussen het verwijderen van mijn eigen nieren en de transplantatie heb ik twee maanden gedialyseerd. Drie keer per week werd ik via een halskatheter aangesloten op een kunstnier die mijn bloed zuiverde van afvalstoffen. Per keer duurde dat vier uur.”

Dialysekater
Dialyse verwijdert afvalstoffen en overtollig vocht uit je lichaam. Je verwacht misschien dat je je daarna beter voelt. Maar veel mensen voelen zich vlak na de dialyse juist zieker dan ervoor. Dat heet een dialysekater.

Nieuw leven
Zo moest Rob op een gegeven moment ook stoppen met werken. “Ik deed financieel administratief werk tot 2013. Tot aan de transplantatie in 2017 deed ik nog vrijwilligerswerk. Nadat ik volledig was afgekeurd ben ik als vrijwilliger aan de slag gegaan voor een patiëntenvereniging, een vereniging van huiseigenaren en bij Wandelnet. Bij die laatste organisatie deed ik redactiewerkzaamheden voor de nieuwsbrief.” Met zijn nieuwe donornier begon Rob aan een nieuw leven. “Ik voel me fysiek goed en eigenlijk was dat al direct nadat de nieuwe nier was geplaatst.”

Begeleiding in beheersing
Nadat Rob in contact kwam met SchuldHulpMaatje heeft hij dit jaar zijn eerste hulpvrager met succes kunnen begeleiden. “Ik werd gekoppeld aan een persoon die door impulsieve, onbeheersbare aankopen in financiële moeilijkheden was gekomen. Deze man had niet zozeer schulden maar kon zich niet beheersen. Als hij naar winkels ging, dan kocht hij zomaar voor een paar honderd euro aan kleding. Terwijl hij dat eigenlijk niet nodig had. Maar het kon net zo goed gaan om energiedrankjes of meerdere pizza’s tegelijk, als hij geen zin had om te koken. In het begin bezocht ik hem wekelijks, toen eens per twee weken. En toen in maart de corona-epidemie uitbrak zijn we overgestapt op telefonisch contact.”

Bewustwording
Vanwege zijn kwetsbare gezondheid moest Rob de begeleiding van de hulpvrager op een andere manier organiseren en is dat toen per telefoon gaan doen. Desondanks wist hij door de gesprekken de man zover te krijgen dat hij weer de baas werd over zijn aankoopgedrag. “Soms, als hij geen zin had om te praten, liet ik hem maar begaan. Bewustwording, daar ging het om en samen een nieuwe structuur ontdekken die voor hem zou werken. Bijvoorbeeld door zijn uitgavenpatroon te plannen, of te zorgen dat er voor meer dagen eten in huis was. Vervangende keuzes aanbieden, maar wel keuzes waar hij uit zichzelf mee kwam.”

Lichamelijk en financieel fit
Omdat Rob tamelijk open is over zijn eigen verleden, kon hij zijn ervaring ook gebruiken in de gesprekken met zijn hulpvrager. Over zijn eigen strenge leefregels waaraan hij zich moet houden, of de dagelijkse hoeveelheid medicijnen die Rob volgens een strak schema moet slikken om te voorkomen dat zijn lichaam de donornier zal afstoten. “Ik leef enorm gedisciplineerd en werk constant aan mijn conditie. Alleen zo kan ik ervoor zorgen dat ik in redelijke gezondheid nog wat jaren vooruit kan. Dat geldt net zo voor mensen die in de schulden zitten en daar weer bovenop moeten komen. Het komt er dan op aan dat je weer toekomst hebt en vooruit kan kijken. Gelukkig voor deze man vond hij ook weer werk. Daarmee kwam er een einde aan de begeleiding.”

Informatie delen
Nu hij even geen hulpvrager meer heeft, is Rob in de redactie van de nieuwsbrief voor maatjes gestapt. “Ik heb ervaring opgedaan met nieuwsbrieven toen ik bij Wandelnet vrijwilligerswerk deed. Wat mij bij SchuldHulpMaatje belangrijk lijkt, is dat maatjes van elkaar kunnen leren. Omdat we allemaal op onze eigen hulpvrager gericht zijn, spreek je niet zo snel met andere maatjes. De nieuwsbrief is dan een goed middel om elkaar te informeren. Ook zie ik wel mogelijkheden voor het rubriceren van onderwerpen op de website. Die kunnen maatjes dan raadplegen als je een hulpvrager hebt met een bepaalde achtergrond of problematiek. Door informatie te delen, versterk je de positie van de maatjes nog verder. Als organisatie moet SchuldHulpMaatje faciliteren dat de maatjes aan het woord komen.”

Auteur: Ruud Nannes

Op 16 september vond het eerste digitale SchuldHulpMaatje jongerencafé plaats.

Alle maatjes tussen 18 en 35 jaar waren uitgenodigd om mee te denken over het nieuwe meerjarenbeleidsplan. De kernvraag waarover input van de jongeren werd gewenst was: ‘Hoe bereik je meer hulpvragers in een zo vroeg mogelijk stadium?’ Deze digitale bijeenkomst werd gehost door Daniëlle, die zelf maatje is.

 

Om 19.30 uur zat iedereen online klaar, met een eigen drankje en hapje. Er waren maatjes aanwezig uit verschillende steden, van Den Haag tot Groningen. Mandy Kooijman, lid van het nieuwsbrief communicatieteam, deed ook mee.

 

Meerjarenplan
Mandy vertelt: ‘We startten met een voorstelronde, maar al snel verschenen er vragen in een app, op de mobiel of tablet, waarop we konden reageren. Vervolgens bespraken we de belangrijkste punten uit het concept meerjarenbeleidsplan. Het definitieve meerjarenbeleidsplan zal binnenkort gepubliceerd worden. Na de korte presentatie mochten wij, jonge maatjes, vertellen wat we goed vonden aan het nieuwe meerjarenbeleidsplan en wat er volgens ons nog aan ontbrak.’

Meer hulpvragers bereiken
‘Uiteindelijk zijn we in kleine groepen verdeeld om met elkaar in gesprek te gaan aan de hand van een aantal vragen. De nadruk lag op het bereiken van meer hulpvragers, specifiek de jongeren doelgroep. Uit deze sessies zijn een hoop ideeën voortgekomen. Zo is gesproken over het benutten van de kennis die veel maatjes en andere vrijwilligers hebben.

Den Haag heeft hier al over nagedacht en is gestart met het kennisplatform Basecamp. Ook zijn er ideeën aangedragen over het verder ontwikkelen van digitale mogelijkheden om in contact te komen met, voornamelijk, jonge hulpvragers. De bijeenkomst is klassikaal afgesloten.’

Geslaagde avond
‘Al met al vond ik het eerste SchuldHulpMaatje jongerencafé een geslaagde avond en ik hoop de ideeën terug te lezen in het nieuwe definitieve meerjarenbeleidsplan. Ik zou alle vrijwilligers zeker willen aansporen om zich aan te melden bij toekomstige bijeenkomsten van het jongerencafé.’

 

* Mandy Kooijman is eind 2018 als enthousiaste 28^e-jarige gestart als maatje bij SchuldHulpHaatje Den Haag en ze schrijft voor de SchuldHulpMaatje nieuwsbrief. Daarnaast werkt ze fulltime als juridisch adviseur bij de Consumentenbond. 

De vrijwilligers van Schuldhulpmaatje Den Haag zetten zich al jaren in om Hagenaars met schulden te helpen. Spreekt het jou aan om een team schuldhulpmaatjes te begeleiden? Dan schuilt er wellicht een coördinator in jou.

Wat doet een coördinator?

De coördinator begeleidt 10 vrijwilligers. Je bent een vraagbaak en een sparringpartner en geeft je maatjes feedback. Ze weten dat ze er niet alleen voorstaan. Je zorgt ervoor dat de maatjes zich thuis voelen bij Schuldhulpmaatje Den Haag. Je bent een spil binnen de organisatie want jij weet wat de maatjes nodig hebben om hun werk doen te doen en geeft dat door terwijl je ook zorgt dat de maatjes weten wat de organisatie van hen verwacht.

Wat brengt het jou?

Als sparringpartner begeleid je de maatjes in hun mooie werk dat soms ook emotioneel belastend kan zijn. Jij zorgt ervoor dat ze toegerust zijn om hun werk te doen. Je staat op wat meer afstand en kijkt mee met meerdere trajecten. Desgevraagd denk je mee over specifieke problemen. Je ondersteunt de maatjes in hun eigen ontwikkeling en maakt het mogelijk dat Hagenaars met schulden goed geholpen kunnen worden. Schuldhulpmaatje Den Haag biedt passende training zodat ook jij je verder kan ontwikkelen. Natuurlijk worden je onkosten vergoed.

Waar zijn we naar op zoek?

Je hebt affiniteit met de doelgroep en ervaring met het begeleiden van mensen. Eerder vrijwilligerswerk is een pre, maar niet noodzakelijk. Je hebt tijd beschikbaar waar nodig ook buiten je normale werktijd. Je kunt mensen stimuleren en motiveren, je bent handig met het vinden en doorgeven van informatie maar vooral wil je je inzetten om samen met de andere vrijwilligers van Schuldhulpmaatje Den Haag mensen met schulden bij te staan.