Mijn naam is Shari van den Hout en ik stel graag het nieuwe team van externe intervisiebegeleiders voor: Anita, Karin, Malika, Winita en ikzelf. Naast het vrouw-zijn is er meer dat ons samenbindt. We passen allemaal intervisie toe in ons dagelijks werk én we waarderen het werk van SchuldHulpMaatje enorm. Via het begeleiden van het intervisie-onderdeel tijdens de teambijeenkomsten van de zeven maatjesteams hopen wij in 2025 allemaal ons steentje bij te kunnen dragen aan het mooie en waardevolle werk dat maatjes doen. Uitziend naar de nieuwe opzet, blik ik als vanzelf terug op mijn ervaringen van de afgelopen jaren.

Van wennen naar herkennen

Intervisie bij SchuldHulpMaatje begon als pilot in 2021 met twee teams waarbij ik de enige intervisiebegeleider was. In het begin was het wennen voor iedereen. Er waren maatjes bij die schrokken van het idee onderdeel uit te gaan maken van een team en maatjes die verbaal of non-verbaal hun twijfels over intervisie uitten.

Maar gezien de steeds complexere hulpvragen bleek intervisie een prettige steun in de rug. Al was het alleen maar vanwege de herkenning: ik ben dus niet de enige die hier tegenaan loopt!

Inzet werpt vruchten af

Als externe ben ik onder de indruk van de toewijding van de coördinatoren. Hun zorgvuldige voorbereiding en de manier waarop zij de ‘opbrengst’ van intervisie benutten, versterken de effectiviteit van de bijeenkomsten. Wat ik terugzie is dat deelnemende maatjes die een casus inbrengen, daarna met meer bewustzijn en betrokkenheid bijdragen aan het proces. Dit vergroot zowel de samenwerking als de kwaliteit van het team als geheel. Begrippen als teamvorming, eigenaarschap en kwaliteit schieten me te binnen als termen die dit proces treffend omschrijven.

Wijkgericht werken en samen leren

Door de wijkgerichte aanpak zie ik hoe maatjes doelgerichter met elkaar, hun coördinatoren en de partners in de wijk samenwerken. Ik merk een groeiend besef op het samen oplossen van zaken en het gezamenlijke leren van trajecten.

Terugkoppeling en maatwerk

Ieder team heeft eigen wensen voor intervisie. De een heeft behoefte aan een strak methodisch geleide avond, terwijl een ander dat juist als benauwend ervaart. Er zullen maatjes zijn die nog niet gewend zijn aan wijkgericht werken of intervisie. Daar is alle ruimte voor. En natuurlijk geniet ik ook van de positieve terugkoppelingen.

Het is belangrijk en waardevol dat ons intervisieteam maatwerk kan bieden door te blijven luisteren naar de evaluaties van de maatjes. Blijf deze in 2025 dus vooral delen en gebruik daarvoor gerust de handmethode! Je weet wel, de handmethode….

Wat is de feedback handmethode?   De handmethode is een gestructureerde manier om feedback te geven, waarbij je vijf aspecten van een situatie bespreekt. Hierbij gebruik je je hand als hulpmiddel:   Duim – Wat ging goed? Wijsvinger – Waar kan verbetering plaatsvinden? Middelvinger – Wat irriteerde je of wat was een uitdaging? Ringvinger – Wat was belangrijk voor jou in deze situatie? Pink – Waar heb je hulp bij nodig of welke steun zou je willen ontvangen?

Door deze structuur te volgen, wordt feedback op een gebalanceerde en constructieve manier gegeven.

Sinds vorig jaar biedt SchuldHulpMaatje Den Haag alle maatjes de mogelijkheid tot intervisie. We spraken vier maatjes over hun ervaringen met intervisie en de inzichten die zij daarbij hebben opgedaan.

Annemiek Jansen, Monique Helling, Twalieb Hassenmahomed en Tofik Lamakchaoui lieten zich interviewen. Annemiek is video producer en maakt films en livestreams voor bedrijven en de overheid. Monique, voorheen directeur van een VMBO-school en leerlingbegeleider in het basisonderwijs, onderzoekt momenteel of werken bij het COA bij haar past. Tofik is vader, contractmanager bij een IT-bedrijf en Twalieb is mantelzorger en adviseur debiteurenbeheer bij de overheid. Ze worden blij van pure chocolade, gezelligheid, werken en sporten en iets voor een ander betekenen. Geen van hen had, voordat ze bij SchuldHulpMaatje kwamen, ooit ergens anders intervisie gedaan.

Verwachtingen en verrassingen

Annemiek verwachtte een minder persoonlijke aanpak, meer een brainstorm rondom een casus. Tot haar verrassing ging het vooral over haarzelf, wat zij veel interessanter vond.

Monique vond het verfrissend dat je een actueel probleem bespreekt en van anderen diverse perspectieven en suggesties krijgt. Het verbreedt je horizon.

Tofik was verrast door hoeveel je van elkaar kunt leren en hoe collega’s je kunnen helpen wanneer je vastloopt.

Eye-openers

Op de vraag of ze door intervisie een “eye-opener” hebben ervaren, hoeven ze niet lang na te denken.

Twaliebkwam erachter dat hij heel veel anders moest doen. Door de intervisie realiseerde hij zich dat hij zijn hulpvrager zo graag wilde helpen, dat hij te snel ging en te veel tegelijk wilde doen.

“Ik sprak zelfs af in het weekend. Ik dacht dat dat goed was, maar de hulpvrager waardeerde het niet en dat begreep ik niet. Tijdens de intervisie lieten mijn collega’s me inzien dat mijn aanpak niet aansloot bij de behoeften van de hulpvrager. Nu neem ik meer tijd en werk ik rustiger. Ik ben nu regelmatig te vinden bij het inloopspreekuur van Bouwlust, waar ik collega-maatjes om advies kan vragen.”

Annemiek ontdekte dat meer maatjes met dezelfde uitdagingen te maken hebben als zij.

“Tijdens de training leer je dat je niets mag overnemen van de hulpvrager en op je handen moet blijven zitten, maar in de praktijk komt er zoveel op je af, dat je niet stil kan blijven zitten, maar dan al snel ondersneeuwt. Het was fijn om te merken dat andere maatjes dat ook zo ervaren. Ik heb veel gehad aan de herkenning en de feedback van mijn collega’s. Daardoor kon ik afstand nemen van zaken waar ik me onterecht verantwoordelijk voor voelde. Nu weet ik wanneer ik hulp moet inschakelen en waar mijn grenzen liggen.”

Voor Monique was geduld de grootste les.

“Ik zag geen motivatie bij mijn hulpvrager, er was geen enkele voortgang. Dat staat haaks op wie ik ben. Tijdens de intervisie werd bevestigd dat geduld de juiste weg is. Het delen van deze ervaring en het besef dat anderen dezelfde obstakels tegenkomen, was geruststellend. Geduld is de sleutel voor ons allemaal.”

Tofiks eye-opener was dat hij na de intervisie gemakkelijker de verantwoordelijkheid bij de hulpvrager kon laten liggen, niet bij hemzelf.

“Je moet ernaast staan, niet hun plek innemen.”

Toegepaste inzichten

Annemiek brengt dankzij de inzichten die intervisie haar gaven meer focus aan in haar werk. “Ik weet nu waar mijn grenzen liggen en bewaak die. Ik geef duidelijk aan dat ik er ben voor de financiën, andere hulpvragen verwijs ik door naar de juiste instanties.”

Ook Tofik merkte dat hij nu beter weet wanneer hij zijn coördinator moet inschakelen.

Monique nam het advies mee om geen “huiswerk” mee te geven aan de hulpvrager. “Dat werkt vaak averechts. Als de hulpvrager er niet aan toekomt, vergroot dat gevoelens van schaamte en schuld. Het is belangrijk om samen kleine stapjes te zetten.”

Twalieb moest bijkomen van zijn eerste intervisie, maar het heeft hem echt een andere aanpak geleerd. “In het hulpvragerstraject gaat het niet zoals in je eigen leven, daar ben ik van teruggefloten. Dat besef helpt me nu in andere trajecten.”

Doe mee aan intervisie!

Deze vier maatjes raden allemaal deelname aan intervisie van harte aan. “Het was veel leuker dan ik had verwacht, omdat je samenkomt met mensen die heel open zijn en dezelfde dingen belangrijk vinden,” zegt Annemiek.

“Het heeft me zelfstandiger gemaakt. Elke sessie, hoe klein het detail ook, helpt je vooruit. Het is gezellig en zinvol,” aldus Twalieb.

Tofik zegt dat het gesprek tijdens de intervisie hem eraan herinnert niet te veel te doen voor de hulpvrager. “Als je dat van een ander hoort, dan werkt het.”

De kracht van bij elkaar komen

Het samenkomen met het team speelt een belangrijke rol. “Het versterkt de onderlinge band en zorgt ervoor dat we weten wat er speelt. Het herinnert me eraan wat ik moet doen en wat ik beter kan laten,” zegt Annemiek. De maatjes zijn het erover eens dat het belangrijk is om elkaar regelmatig te zien en informeel met elkaar te spreken. Het geeft je het gevoel dat je onderdeel bent van een organisatie. ”Samen eten breekt de formele sfeer en maakt het makkelijker om vragen te stellen,” voegt Tofik toe. “Het heeft een positief effect op hoe je als maatje bent,” besluit Twalieb.

Lees meer

• Nieuw: teambijeenkomsten van SchuldHulpMaatje Den Haag
• Maak kennis met Twalieb Hassenmahomed
• Waar en wanneer zijn er spreekuren?