Naam & Selfie foto |  Claudia Stellingwerf |
| Maatje sinds | Juli 2020. Iets meer dan een jaar dus. Daarnaast ben ik betrokken bij het project ”Laaggeletterdheid”. Elmar heeft mij met Heleen Rijkens in contact gebracht omdat hij wist dat ik dit een belangrijk onderwerp vind. Het speelt heel erg in de schuldproblematiek en zo ook bij mijn eerste hulpvrager. Mijn rol is nog niet helemaal duidelijk, maar Heleen heeft mij in elk geval gevraagd om haar wakker te houden, ideeën voor te leggen en er op te letten dat dingen volgens het projectvoorstel ook gebeuren. |
| Ik ben verder lekker druk met …. | Ik ben eigenlijk helemaal niet zo druk meer. Gelukkig! En dat houd ik graag ook zo. In 2016 ben ik met een burn-out thuis komen te zitten en daarna heb ik mijn werkzame leven een totaal andere wending gegeven. Na ruim 30 jaar private banker te zijn geweest ben ik nu bijna dans-/bewegingstherapeut. Mijn opleiding is afgerond. Ik ben alleen nog een eindwerk aan het schrijven. Ondertussen ben ik mijn eigen praktijk aan het opstarten. |
1) Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SHM/JHM?
Toen duidelijk werd dat ik niet meer wilde terugkeren in de financiële wereld, had ik iets van wat kan ik nog wel met al mijn ervaring doen? Armoede heeft altijd mijn belangstelling gehad. Toen ik nog bij de bank werkte was ik bijvoorbeeld groot pleitbezorger van Microfinanciering. Ik denk dat iedereen dit principe wel kent. Het gaat er hier in de essentie om mensen uit een armoedespiraal te halen en onafhankelijkheid te stimuleren middels het verstrekken van kleine leningen waarmee mensen in derdewereldlanden hun eigen bedrijfje kunnen opstarten. Eigenlijk ben ik altijd al geboeid geweest door de twee financiële uitersten. Wat doet teveel en te weinig geld met mensen? Welke drijfveren, of juist het ontbreken daarvan, zorgen dat mensen zich in financiële weelde of juist in de schulden werken? Geld is een raar, ingewikkeld en boeiend ding.
SHM triggerde mijn latente behoefte om iets met mijn financiële achtergrond te doen.
2) Wat zouden mijn hulpvragers geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?
Claudia is een lieve en geduldige vrouw. Ze komt afspraken na en is begripvol. Ook laat ze mensen in hun waarde.
3) Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt heb moeten terugkomen? Welke is dat en waarom?
Ik was in het begin een beetje bang voor het christelijke gedachtengoed van SHM. Dat komt omdat ik een allergie heb voor mensen die de waarheid willen verkondigen en ik een risico zag dat ik gevraagd zou worden om met het wijsvingertje te wijzen. Het was mijn eigen vooroordeel over hoe christelijke mensen in elkaar kunnen zitten. In de praktijk merk ik daar niet veel van.
Ook was ik onzeker of ik wel mensen met schuldproblematiek zou kunnen helpen omdat ik eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd ben in financiële administratie, belastingzaken en dingen als toeslagen aanvragen. Gelukkig weet ik nu dat ik dit de hulpvrager zelf mag laten doen, haha! Zonder gekheid, het verbaast me dat geldzaken en regelgeving zo ongelooflijk complex in elkaar steken. Ik vind het geen wonder dat veel mensen daarin verzanden, zeker als mensen laaggeletterd zijn of Nederlands niet hun moedertaal is. Ik zie het inmiddels juist als een uitdaging om samen met mijn hulpvrager uit te zoeken wat nodig is en hoe dat moet. Ik hoef het dus niet allemaal al te weten, dat is een hele geruststelling.
4) Welke “levensles” heeft een hulpvrager mij geleerd?
Ik heb als maatje nu één hulpvraagtraject afgerond met een vrouw die van de Dominicaanse Republiek komt. Wat zij mij toonde is hoeveel trots er in haar leeft. Zij is niet op de wereld om met geld om te gaan. Zij is op de wereld om mensen het woord van Jezus te verkondigen, omdat zij daar zelf ook heel veel steun aan heeft. God en Jezus zullen altijd voor haar zorgen. Haar onvoorwaardelijke vertrouwen, gecombineerd met haar trotse persoonlijkheid, terwijl ze zo alleen op de wereld was en vol met schulden zat, daar kan ik echt zelf een voorbeeld aan nemen.
Ik probeer deze “levensles” toe te passen door het leven te leven met overgave en zoals het is. Jarenlang heb ik het leven proberen te maken zoals ik het hebben wilde. De verandering komt niet alleen door mijn ervaring bij SHM, maar ook door andere levenslessen.
Het is mooi om te zien dat deze hulpvrager haar trots kan behouden terwijl ze in de shit zit.
Ik zit dan niet in de shit maar ik probeer echt te gaan voor de dingen die voor mijn voeten komen en dit ook met vertrouwen tegemoet te gaan. Mijn praktijk opzetten op mijn 58ste is wat ik wil, terwijl anderen zich misschien afvragen “waar begin je aan”? Als het mij gegeven is dan lukt het en anders niet.
Ik ben spiritueel en geloof niet in toeval, deze dame was mij voorbestemd. Zij is mij letterlijk toe-gevallen.
5) Maak ik ook wel genoeg plezier / lol gemaakt voor en met de hulpvrager?
Ja hoor, er is zoveel gekkigheid in de wereld. Alleen met humor kan je de spanning draaglijk houden. Oh nee, ook beweging zorgt voor ontspanning. Ik moet even sluipreclame maken voor mijn eigen praktijk, haha.
6) Wat vertel jij als eerste als iemand je vraagt naar je werk als schuldhulpmaatje?
Dat ik als vrijwilliger mensen die in de schulden zitten probeer te helpen om daaruit te komen.
Mensen vinden het gezien mijn financiële achtergrond heel begrijpelijk dat ik dit vrijwilligerswerk doe. Meestal vertel ik gelijk over het ziektekostensysteem in Nederland. Hoe onbegrijpelijk en krom dat is, zeker voor mensen van niet-Nederlandse komaf en mensen die laaggeletterd zijn.
Als je weinig geld verdient of geen eigen inkomsten hebt, kan je toeslag aanvragen waarmee je je zorgverzekering kunt betalen. Dat kon mijn hulpvrager ook. Maar ze snapte niet dat dat ene potje voor een andere uitgave bedoeld is. Mensen vragen zorgtoeslag aan, maar de verplichte zorgverzekering betalen ze vervolgens niet. Dan volgt een belachelijk boetesysteem, waar je nauwelijks van afkomt. Zorg er dan voor dat dat geld voor mensen die recht hebben op zorgtoeslag direct naar hun zorgverzekering toegaat en er daarmee een verzekering voor hen wordt vastgelegd.
7) Ik vraag me af hoe het komt dat de overheid zo tekort schiet in het bieden van praktische oplossingen en het doen van een handreiking om schulden te verminderen i.p.v. deze te laten oplopen. Wat zou ik als maatje kunnen doen om de rol van de overheid te beïnvloeden en verbeteren?
Misschien is dit wel iets waar de Stichting SHM meer aandacht aan kan geven, namelijk aan het doorgeven van de door maatjes aangegeven knelpunten aan overheden, woningbouwcorporaties, zorgverzekeraars en de belastingdienst.
Het is niet eigen schuld, dikke bult. Het is mensen verleiden om veel meer te consumeren dan ze nodig hebben.
Het is geen rekening houden met het ‘kat in het nauw’-gedrag van mensen die aan het einde van hun geld nog een stuk maand overhebben. Het is verwachten dat mensen veel meer verantwoordelijkheid aankunnen dan dat ze daadwerkelijk aankunnen.
Zo denk ik er tenminste over.
Volgens mij kunnen we als organisatie veel meer als spreekbuis dienen voor de mensen die we proberen te helpen en daarmee nog veel meer bereiken. Maar goed, ik ben altijd al ambitieus geweest.
8) Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?
Heb ik inmiddels al een goed idee of zelfs conclusie getrokken over wat de belangrijkste oorzaken zijn waardoor mijn hulpvragers in de schulden zijn beland? En besteed ik voldoende aandacht aan deze oorzaken in onze gesprekken?
Mijn antwoord: Mijn hulpvrager is afkomstig uit Latijns-Amerika, Spaanstalig dus en met een traumatische achtergrond vrijwel zonder familie, alleen in Nederland. Voor haar was hoe het werkt in Nederland enerzijds totaal onbegrijpelijk, waarmee ik bedoel dat het niet past bij de mentaliteit uit de cultuur waar zij vandaan komt. Bijvoorbeeld: de zorgverzekering. Waarom moet ik die betalen, want ik ‘krijg’ daar toch geld voor (zorgtoeslag)? Of: waterschapsbelasting. Waarom moet ik dat betalen? Ik betaal toch al voor water? Aan de andere kant heeft zo iemand wel de vaardigheden uit die cultuur meegenomen van het ‘ritselen’ en om hulp kunnen vragen. Daardoor lijkt het misschien of zo iemand misbruik maakt van alle mogelijkheden in Nederland, maar ze doet dat puur om te overleven.
Doordat iemand het Nederlands taalgebruik en onze gewoontes onvoldoende machtig is ontstaan er problemen. Ik heb er aandacht aan besteed door steeds uit te leggen waarom dingen in Nederland zo gaan en georganiseerd zijn. Ook heb ik gestimuleerd om Nederlandse les te nemen en dit doet ze nu ook. We hebben samen in het Nederlands en in het Spaans gepraat.