Naam & Selfie foto | Klaas Sabel  |
| Maatje sinds december ‘21 | …en coördinator wijkteam Centrum sinds mei ‘22 |
| Ik ben verder lekker druk als/met …. | klusvrijwilliger HOVM (Haags Openbaar Vervoer Museum), taalmaatje in de Bieb, veldassessor zij-instromende leraren bij de Hogeschool van Amsterdam, vrijwilliger Haags Piano Huis, oppassen op kleindochter. |
1) Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SchuldHulpMaatje?
Ik (we) hebben het goed, maar zoveel anderen helaas niet. Het ‘handelen’ van het leven is voor veel mensen moeilijk en wordt steeds moeilijker ondanks alles wat we als samenleving proberen te organiseren. Die mensen hebben hulp nodig. Naastenliefde is daarbij een groot goed en heb ik als belangrijkste overgehouden aan mijn Christelijke opvoeding. Ik heb eigenlijk niet veel met geld, maar veel meer met de mens erachter.
2) Wat zouden mijn hulpvragers (of maatjes) geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?
Ha! Dit heb ik net te horen gekregen op onze wijkteam doorstartavond; rustig, bedachtzaam, vriendelijk en geïnteresseerd.
3) Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje / coördinator wijkteam, waarop ik toch echt heb moeten terugkomen? Welke is dat en waarom?
Dat de hulpvragers bij wijze van spreken in de rij zouden staan. Dat is nu niet het geval, ondanks alle zorgelijke maatschappelijke ontwikkelingen. En ook: je denkt je een voorstelling te kunnen maken van hoe iemand in de schulden komt, maar het blijkt altijd nog weer gekker en erger te kunnen…
4) Welke “levensles” heeft een hulpvrager mij geleerd?
Onlangs een mevrouw uit Iran gesproken die met 2 dochters 7 jaar geleden hier is gekomen. Geen huis, ze sprak de taal niet, geen inkomen, helemaal op de bodem begonnen – maar wel de vrijheid die ze in haar eigen land niet had. Het is haar gelukt om geen schulden te maken, een baan in de zorg te vinden en haar dochters te kunnen laten studeren. Dag na dag heeft zij een stapje kunnen zetten, keer op keer. Nooit opgegeven en nu terugkijkend heeft ze in die 7 jaar een enorme stap in haar leven gezet. Met andere woorden: stel jezelf kleine, realistische doelen en je kan ver komen.
5) Maak ik ook wel genoeg plezier voor en met de hulpvrager?
Ik heb nog niet heel veel hulpvragers geholpen, maar ik herinner me een paar gesprekken met een mevrouw uit Aruba. Ze was erg gestrest over haar situatie. Toch kon ze af en toe heel grappig en relativerend uit de hoek komen en konden we over bepaalde dingen zeker lachen. Zoals over de appels die ze van een buurvrouw kreeg die ze weer van haar eigen boom plukte. Houd je van echt frisse appels, Klaas? Nou deze zijn niet alleen fris maar ook vreselijk zuur… Ik heb bedankt.
6) Hoe zorg ik er zelf voor dat ik als coördinator met een frisse blik blijf kijken naar hulpvragers en maatjes? En wat heb ik vanuit de SHM-organisatie nodig om dit te stimuleren?
Het werken in een team is volgens mij de sleutel. Je wisselt ervaringen uit, bemoedigt en leert van elkaar. In mijn geval kan dat zijn in regelmatig overleg met maatjes en af en toe tijdens een bijeenkomst van de coördinatoren onderling. Vanuit de SHM-organisatie is het prettig als we op de hoogte blijven van nieuwe landelijke wet- en regelgeving over onze doelgroep. En bij dit alles geldt dat de tijdsinvestering in verhouding moet staan tot het echte werk: hulpvragers helpen.
7) Wat vertel jij als eerste als iemand je vraagt naar je werk als SchuldHulpMaatje?
Dat het bijzonder vrijwilligerswerk is waarbij het primair draait om het winnen van vertrouwen. Dat je eerst de hele mens moet zien en je je moet realiseren dat er altijd meer speelt dan alleen een geldprobleem. En dat je vaak met echt aandacht schenken al heel veel voor iemand kan betekenen – daar hoef je bij wijze van spreken geen gepensioneerde belastingconsulent voor te zijn 😊 !
8) Wat merk ik bij mezelf aan gedragsverandering(en) sinds ik bij SchuldHulpMaatje actief ben?
De verandering zat hem niet in de manier waarop ik mensen tegemoet treed – ik heb in het onderwijs veel ervaring opgedaan met mensen met problemen proberen te begrijpen en te helpen. Nee, het zat in iets heel banaals: mijn start bij SchuldHulpMaatje viel zo ongeveer gelijk met mijn vroegpensioen. Mijn vrouw is nog wat langer blijven doorwerken. Dat betekende een verandering in inkomsten en dus hebben we samen goed gekeken naar ons uitgavenpatroon en zijn we met een begroting gaan leven. Zo hebben we onze auto van de hand gedaan. Die is in de stad toch niet bruikbaar. Een typisch gevalletje van “ teach what you preach” .😊
9) Hoe bewerkstellig en stimuleer ik bij hulpvragers een duurzaam financieel herstel?
Stap voor stap ga je met de hulpvrager zijn/haar situatie in kaart brengen. Dat geeft vaak al een zeer verhelderend inzicht voor de hulpvrager, voor wie alles meestal een brei is. En mijn mantra is: als je het eens bent over het probleem, ben je al halverwege de oplossing! Bij veel financiële verplichtingen blijkt dat je wel degelijk een keuze hebt. Ik heb al diverse keren gezien dat mensen bijvoorbeeld een behoorlijke maandelijkse premie betalen voor een uitvaartverzekering (!). Ze zijn soms zelfs in een soort wurgconstructie terecht gekomen, waarbij voortijdig stoppen betekent dat je veel of alles van wat je al hebt ingelegd kwijt bent.
10) Hoe heb ik de praktijk na de SHV-basistraining ervaren en wat heb ik gemist?
Ik vond de basistraining heel goed in elkaar zitten en voelde me voldoende toegerust. De verschillende praktijkvoorbeelden die we hadden besproken kwam ik ook min of meer allemaal in de praktijk tegen! Daarom kan ik niet zo gauw iets bedenken wat ik heb gemist. Het is terecht dat je deze training gevolgd moet hebben voordat je dit werk kan gaan doen.
11) Vind ik dat dit vrijwilligerswerk mij veel tijd kost? Waarom/waarom niet?
Tot nu toe valt het wel mee. Maar ik heb ook makkelijk praten, want ik zit veel ruimer in mijn tijd dan iemand met een volle baan. Het is nu ruim een dagdeel in de week en dat vind ik wel prettig.
12) Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?
Wat moet er gebeuren (of juist niet), wil ik dit werk over 3 jaar nog doen?