Naam & Selfie foto | John Hölper |
| Maatje sinds augustus 2014 | Coördinator sinds januari 2023 |
| Ik ben verder lekker druk met …. | Mijn werk als vrachtwagenchauffeur, snooker, PSV volgen en documentaires kijken. En uiteraard ook met mijn vriendin met hondjes. |
1) Welke niet te bedwingen overtuiging, of welk stukje wereldbeeld, verklaart dat ik juist dit vrijwilligerswerk doe bij SHM?
Ik heb zelf van 2010 t/m 2013 in de gemeentelijke schuldsanering gezeten en wil sinds die tijd graag mensen helpen met dezelfde problemen, ook omdat ik weet waar je dan zoal tegenaan loopt. Bovendien vind ik coachen leuk. Ik doe dit ook zo nu en dan wanneer nieuwe collega’s, die net hun chauffeursrijbewijs hebben gehaald, worden ingewerkt.
2) Had ik een aanname/verwachting toen ik begon als maatje, waarop ik toch echt heb moeten terugkomen? Welke is dat en waarom?
Eigenlijk niet. Ik ben er vrij open mee begonnen, zonder verwachtingen.
3) Wat zouden mijn hulpvragers (of maatjes) geheid over mij (als hun gemeenschappelijke maatje) zeggen, mochten ze een keer met elkaar een Haags bakkie doen?
Eén van mijn hulpvragers heeft gezegd dat hij het fijn vond dat ik gewoon begon, zonder oordeel, met het in kaart brengen welke schulden er waren en het bellen van schuldeisers. Hij kwam uit een familie waar vooral veel met de vinger werd gewezen en er speelde schaamte. We hebben het hier eigenlijk niet eens zoveel over gehad en dat vond hij prettig.
Ook heb ik een keer gehoord dat ik ontzettend snel het vertrouwen van hulpvragers kan winnen. Van dit laatste was ik mij eerder niet zo bewust, maar ik merk het inmiddels zelf ook.
Ik werk vooral op intuïtie en vanuit eigen ervaring. Mensen zijn daardoor bereid veel tegen mij te zeggen. Ik vind niet snel iets gek.
4) Maak ik ook wel genoeg plezier / lol gemaakt voor en met de hulpvrager?
Dat doe ik zeker en het gaat vanzelf. Humor is heel belangrijk, ook al lijkt de situatie voor de hulpvrager nog zo uitzichtloos. Mijn eigen humor is best droog en sarcastisch. Als er vertrouwen is dan komt dit ook wel naar boven. Dat kan niet iedereen altijd waarderen, maar met de hulpvragers gaat het over het algemeen vrij goed.
Ik heb een keer samen met voormalig coördinator Irene een Russische jonge vrouw geholpen. Ik was destijds alleenstaand ouder. Tijdens een van onze bezoeken noemden wij Irene, als lolletje, haar oma. Ook grapten we er met elkaar over dat de hulpvrager tijdens haar bezoek aan Rusland een Russische vrouw voor mij zou gaan zoeken. Wat uiteraard niet gebeurd is 😊.
5) Hoe zorg ik er zelf voor dat ik als coördinator met een frisse blik blijf kijken naar hulpvragers en maatjes? En wat heb ik vanuit de SHM-organisatie nodig om dit te stimuleren?
Dit vind ik een moeilijke vraag en ik weet er niet echt een antwoord op. Ik lees wel elk dossier weer met een open blik en ik vergelijk het niet met vorige dossiers.
Ik ben nog niet zo lang maatjescoördinator. Deze ervaring is dus nog beperkt, maar bij mij is altijd alles bespreekbaar. Ik hoop dat de maatjes dat ook zo ervaren en dat ik dat uitstraal.
6) Wat merk ik bij mezelf aan gedragsverandering(en) sinds ik bij SchuldHulpMaatje actief ben?
Ik heb nu veel meer eigenwaarde en ook zelfvertrouwen dan toen ik begon bij SHM. Zelfvertrouwen in allerlei situaties, niet alleen naar de hulpvragers toe, ook in het dagelijks leven. Meerdere dingen hebben bijgedragen tot deze verandering maar SHM, zeker in de laatste jaren, ook! Ik twijfel minder aan mijzelf. Mijn vriendin en volwassen dochter zien dat ook. En ik ben rustiger geworden.
7) Wat is voor mij het belangrijkste verschil tussen SHM anno 2023 en SHM in 2014, toen ik begon?
Bij het begin van SHM, in 2014, kreeg je een hulpvrager toegewezen en dan moest je het maar een beetje uitzoeken. Gaandeweg kwamen er meer coördinatoren en er werden projectleiders en vrijwilliger coördinatoren aangesteld. Ook zijn de wijkteams geïntroduceerd. De maatjesavonden hebben inmiddels ook een andere opzet. Vroeger leek het doel om met zo veel mogelijk kennis naar te huis gaan. Nu wordt er gewerkt met thema’s en daar gaat dan een deel van de avond over. Het andere deel geeft tijd voor informeel netwerken met medemaatjes en de aanwezige professionals/experts. Ik heb tegenwoordig veel meer contact met collega’s en als je ergens niet uitkomt kan je dat altijd met een collega bespreken.
8) Hoe ga ik als maatje om met het verslag doen van de voortgang van het begeleidingstraject van de hulpvrager in het digitale dossier / systeem en de daarbij horende verwachting die de SHM organisatie hiervan heeft?
Ik vul elk contactmoment in en geef dan ook een beschrijving van hoe het mentaal met de hulpvrager gaat.
9) Wat moet er gebeuren (of juist niet), wil ik dit vrijwilligerswerk over 3 jaar nog doen?
Eigenlijk niet zoveel.
Ik ben sinds januari coördinator en zit ook in de PK (psychische kwetsbaarheid) klankbordgroep, waardoor ik soms nog bij hulpvragers thuis kom om het begeleidende maatje te assisteren. Hierdoor is mijn werk sinds een half jaar veel afwisselender en leuker geworden. Kortom, ik verwacht niet dat ik binnen drie jaar bij SHM weg ben.
10) Zie ik sinds de aanpassingen in de WSNP / het minnelijke traject op emotioneel gebied en qua motivatie veranderingen bij de hulpvrager?
Dit heb nog niet kunnen beoordelen, omdat ik nog geen hulpvrager heb ontmoet die hiervoor in aanmerking komt.
11) Welke andere vraag mag zeker niet ontbreken in de volgende selfie reflectie rubriek?
Wanneer is voor mij een hulpvragerstraject geslaagd?